وبلاگ تاریخی و جغرافیایی  " ارگ ایران "

وبلاگ تاریخی و جغرافیایی " ارگ ایران "

مطالب و مقالات از وبسایت ارگ ایران www.arq.ir
وبلاگ تاریخی و جغرافیایی  " ارگ ایران "

وبلاگ تاریخی و جغرافیایی " ارگ ایران "

مطالب و مقالات از وبسایت ارگ ایران www.arq.ir

چند مطلب جالب اینترنتی 119

چند مطلب جالب اینترنتی 119

تصویر مارک تواین،  عکس شماره 8473.

   توجه :  مطالب وبسایت ارگ و وبلاگ گفتمان تاریخ،  توسط ده ها وبلاگ و وبسایت دیگر،  بصورت خودکار و یا دستی کپی پیس می شوند،  از این نظر هیچ مسئله ای نیست،  و باعث خوشحالی من است.  ولی عزیزان توجه داشته باشند،  که حتماً جهت پیگیر و نظر نوشتن درباره مطالب،  به اصل وبلاگ من مراجعه نمایند:  در اینجا  http://arq.ir .

مزاحم مسدود می شود

تصویر راه مسدود است،  عکس شماره 8424.

      این تارنما ویژه افراد فرهیخته پویا و هم فکر در سبک کار وبسایت ارگ و جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران،  و وبلاگ گفتمان تاریخ است،  و برای افرادی که قصد دارند،  به اشکالی وقت گرانبهای ما و خودشان را در اینجا هدر دهند مسدود می شود.  افرادی پیدا می شوند،  مطالب را می خوانند و یا از آنها چیزی نمی فهمند،  یا می فهمند و قصد مزاحمت و بگمراهی کشیدن دارند.  آنها آگاهانه یا ناآگاهانه در نظرات بعضی پستها،  ده بیست خط پرت و پلا می نویسند،  یک بار به آنها تذکر می دهم،  اگر کارشان تکرار شد،  متوجه می شوم،  که قصد خاصی دارند،  آنها را فوراً مسدود خواهم کرد.

      این تارنما مانند یک سازمان است،  سازمانی که باید افراد هم اندیشه و بینش درباره موضوع صفحه به یکدیگر یاد دهند و یاد بگیرند و کار کنند.  همچنین عزیزانی هستند که مطالب من و نظرات عزیزان را در اینجا می خوانند و پیگیر هستند،  و می خواهند مطالب جدید تاریخی و اجتماعی بخوانند و یاد بگیرند.  ما نیز تلاش می کنیم در جهت ارتقا کارمان حرکت کنیم،  و خود بخود نمی گذاریم بگمراهی و بد راهی کشیده شود.

   پرسش از عموم:  آیا شما در صفحه خودتان با افرادی که قصد بگمراهی کشیدن داشته اند برخورد کرده اید؟

   مهم:  در فیسبوک پر است از مطالب گوناگون،  روزانه میلیونها مطلب به زبان فارسی منتشر می شود،  باید به صفحات و پست هایی رفت و خواند و نظر نوشت،  که مطابق میل و سلیقه و دانش مان است،  نباید وقت گرانبها را الکی در جای دیگر هدر داد.  مشروح در اینجا.

امردادگان خجسته باد

تصویر جشن امردادگان،  عکس شماره 8427.

      جشنی که از عمق تاریخ ایران است،  جشنی که از آن طبیعت است،  نه در محدوده دین ها،  امردادگان جشن آب و گیاه و برکت و محصول است،  جشن شادی آب پاشی در طبیعت و باغ و مزرعه،  جشن آزاد شدن انسانها،  حتی برای یک روز در طبیعت است.  در روز جشن،  به دل طبیعت بزنید،  و یک روز با طبیعت و برای طبیعت و طبیعی زندگی کنید.  در امردادگان خود را با آب از کاسی مسی خیس کنید.  در گذشته های خیلی دور،  درون عبادتگاه های زیاد در دل طبیعت که کنار چشمه ها بودند،  و امروزه گاهاً امامزاده می گویند،  محل قرار دادن کاسه مسی بود،  که در روز امردادگان یکدیگر را با آب درون آن خیس می کردند،  به این محل ها مسیجا می گفتند،  یعنی جای کاسه مسی،  که بعدآ مسجد نامیده شدند.  بروید و یکدیگر را خیس کنید،  اگر کاسه مسی ندارید،  با هر ظرفی که شده این کار را بکنید.  منبع  صحبت با یک بانوی مسن در روستایی از یزد با من،  حدود 35 سال پیش.

کشتی گیله مردی در سلیمان آباد

تصویر کشتی محلی گیله مرد،  عکس شماره 8428.

      این شب های وسط تابستان در سلیمان آباد تنکابن،  کشتی گیله مردی برگزار می شود،  در وزن های کودکان تا سنگین وزن،  و در دو سبک مشتی،  و گلاویز یا سنتی.  این سنت از گذشته های دور در این منطقه  بوده،  که خیلی خوب است،  ولی ایکاش مسئولین در این زمان،  که جهان و ایران کاملاً متفاوت از ده ها سال پیش است،  موقعیت های بهتری برای برگزاری این برنامه درست می کردند.  درباره آن تبلیغات می کردند،  زمین و نیمکت های مناسب و در خور جمعیت تهیه می شد،  و تا آخر کلی مسائل و مشکلات است که باید برطرف شود....

      من متوجه نشدم که این را یک فستیوال ورزشی محلی بنامم،  یا مسابقات محلی،  در هر صورت تعدادی زیادی نو نهال،  و جوانان های قوی به مصاف یکدیگر می روند،  و باعث تشویق برای پیگیری های ورزشی بعدی آنها و دیگران می شود.  در تمام شهر های تاریخی ایران پر است از مسابقات رزمی،  که ریشه در تاریخ ورزش ایران دارند.  آنوقت عده ای مانده در تاریخ استعمار زده، می آیند تمام این غیور مردان تاریخ ایران را نادیده می گیرند،  و می گویند در طول تاریخ،  این و آن از یک جای کم جمعیت کم اهمیت،  از نقاط دور دست به ایران حمله کرده اند،  و کشتند و غارت نموده اند.  باید این عده را به فستیوال های ورزشی ایرانی برد،  تا شاید کمی متوجه دروغ و پرت و پلا های تاریخ نوشته آکادمیک غربی و ایرانی بشوند.

   پرسش از عموم:  آیا شما می دانید چند سبک هنر های رزمی محلی ایرانی داریم؟

   مهم:  مسئولین و دست اندر کاران ورزشی محلی دقت کنند،  این جشنوار های ورزشی ایران مهم تر از آن است که شما از سر و ته آن بزنید،  باید برای آنها بودجه های خوب و مدیران شایسته تر انتخاب نمایید،  و دائم در رشد و ارتقا آن بکوشید.  جوانان با هوش ایران،  با گفتن و نوشتن درباره جشنواره های ورزشی ایرانی،  به این مهم اهمیت زیاد دهید،  مشروح در اینجا.

درک های اول

تصویر شماره 8432.

      امیدوارم همه رفتگان آمرزیده شوند،  هر خبر فوت مرا ناراحت می کنند،  منجمله خبر فوت مرحوم ناصر پوپیرار.  اشخاصی که با مطالعات جدید تاریخ ایران آشنایی دارند،  آن مرحوم را می شناختند،  که سعی داشت نظرات شخصی خودش را به اصرار بگوید،  که علمی و درست هستند.  ایشان بشدت با من مخالف بود،  درصورتیکه هرگز ادعا نکردم نوشته هایم خود علم است،  همیشه می گویم نظرات شخصی است،  در علم تاریخ،  همه گفته ها نظرات شخصی است.  بارها در بخش نظرات وبلاگ های مرحوم،  از من با ناسزا و اهانت و تهدید نام برده شده،  و من همیشه گفته و می گویم اول از همه آزادی اندیشه و قلم مهم است.

   مهم:  اول و مهمتر از همه درک از آزادی اندیشه و قلم است،  سپس درک از ادب و نزاکت،  و بعد درک از تخصص و حرفه.

      در زیر اولین پست آخرین وبلاگ مرحوم ناصر پورپیرار،  را کپی پیس کردم،  سالها زحمت کشید و گفت و نوشت،  آخرش نقد به انوش راوید ختم شد،  چه تاریخ نویسی قاطعانه ای.  در تمام این ده سال که در وبلاگ هایمان با هم سرو کار داشتیم،  من هرگز از ایشان به ناسزا و بدی نگفته و ننوشتم،  و همیشه به جوانان پر شور ایرانی هم می گفتم،  اول از همه آزادی اندیشه و قلم را ارج نهید،  تا نداشته باشیم و نفهمیم چیست،  هیچی نخواهیم داشت.  امیدوارم آمرزیده شود.

ــــــــــــ  کپی کامل متن زیر از مرحوم ناصر پورپیرار ـــــــــــــــــــــــ

با سلام

در این وبلاگ که به خواست خدا بسیار هم پر بار خواهد بود نظرات و مطالب تاریخی آقای انوش راوید را بصورت علمی و قاطعانه نقد خواهم کرد. از باستان پرستان متعصب که چند قطعه سنگ تراش خورده و متون افسانه ای و بچه گانه و کتاب های سر تا پا کذب تاریخی چند مزدور غربی چنان آنها را از دایره عقل مداری بیرون کرده که امیدی به درمان آنها و گفتگو و دیالگی منطقی و علمی با آنها نیست درخواست دارم با مطالعه مطالب این وبلاگ سوهان روح خود نشوند.

ولی از دوستان و طرفداران میانه روی اقای انوش راوید که فکر می کنند مطالب ایشان خیلی علمی و محکم است و تا بحال نقدی اساسی در مورد مقالات ایشان نخوانده اند و در کل از تمام انسان های جویای حقیقت دعوت می کنم مطالب و نقد های این وبلاگ را بخوانند و به گوش آقای راوید هم برسانند.  جمعه ششم بهمن ۱۳۹۱

http://pajhoohesh.blogfa.com/post/1

مهاجرت و پناهندگی  به اروپا

تصویری از داستان های غم انگیز ظلم بشر به بشر،  عکس شماره 8433.  مشروح در اینجا.

ترک و تاجیک و افغان

تصویر نقشه فلات ایران،  و تصویر احمد شاه مسعود،  عکس شماره 8538.

   معنی افغانستان از نظر من:

  ــ  افغان = اوگان = او = آب + گان = غرش = آب خروشان.

  ــ  افغانستان = اوگان استان = استان آب خروشان.

   این استان به تمام فلات آریانا یا ارانا گفته می شد،  که رودخانه های خروشان دارد،  و نام یک قوم و ملت نیست،  نام سرزمین است.  مشروح در اینجا.

شاهکار نظر دادن

تصویر پرسش کنکور در یکی از دانشگاه های اروپایی،  تصویر شماره 8435.

مکالمات اجتماعی

تصویر نقاشی کرسی،  قدیما یکی از مراکز شبکه های اجتماعی کرسی بود،  عکس شماره 8539.

      در متن های مختلف شبکه های اجتماعی،  مردم بخصوص مردم ایران سرگرم کاوش و قضاوت و توهین و مورد سوال قرار دادن مشخصات، قومیت، رفتار، گویش، اعتقادات و یا تمایلات جنسی دیگرانند.  مثلاً فلانی فلان کارو کرده (عمل های زیبایی، خالکوبی، مدل مو، آرایش های صورت و...)  و سوژه میکنند.  مثلاً عرب پسته، ترک فلانه، لر فلانه، اصفهانی، اراکی، آبادانی، شیرازی، آمریکایی و ....،  بر اساس رفتار و عمل یک شخص و یا یک گروه،  کلیت نژادش مورد توهین قرار میگیرد.

      فلان خواننده خیلی بی تربیته، خیلی بی شعوره، خیلی غمگینه، الکی خوشه،  کلیپ های مزحک و خنده آور شخصیت سوژه،  خنده لهجه خاصی دارد،  و تمام صحبت کننده ها به اون گویشو زیر سوال میبرند.  داعش خود اسلامه، مسیحیت مهربونه، یهودیت فلانه، زرتشتیت،  فلانه و....،  نمیشود بنا به رفتار یک گروه و یا حتی مردم یک کشور،  مذهبی رو که پیروان میلیاردی دارد زیر سوال برد.

      فلانی گی یا لزبینه، داستان در میارند،  اگر همجنس گراها باشند،  نسل بشر منقرض میشه، یعنی اینقدر تفکر میشه احمقانه باشه؟  تمایل به همجنس یه بازی و یا یک باور و اعتقاد نیست، یه رفتار نهادینه شده تو ذات یه نفره،  که خودش اونو پدید نیاورده،  و بیماری نیست،  که سرایت کنه و اینجوری نسل بشر به خطر بیفتد.  این نقطه ضعف خیلی بزرگی برای ماست،  که با شخصی ترین مسائل زندگیه افراد دست به قضاوتشون بزنیم،  (مشخصات، اعتقادات، تمایلات جنسی، و...).

      شاهین نجفی یکی از خواننده های ایرانی،  که از کلمات رکیک تو آهانگ هایش استفاده میکند،  می گوید:  "ادب اگر جواب میداد،  بشر الآن تو این وضعیت نبود،  پس این مسئله شخصی باشد،  که روزی برسد انسان به انسانیت خود پی ببرد،  و از یک حیوان ناطق و هوشمند جدا شده،  به مقام خودش برسد."  ما ملت ایرانی داستانی داریم،  در این همه بی برنامگی و بی تخصصی در جامعه،  مشروح در اینجا.

کرسی ایرانی

      تا نیمه قرن گذشته،  که از بخاری برای گرم کردن محیط خانه استفاده نمی شد،  سعی می کردند به وسیله هیزم و ذغال خانه را گرم کنند.  هیزم رو در بیرون خانه روشن می کردند،  وقتی آتش جا می افتاد،  هیزم ها تبدیل به ذغال می شدند.  بعد از مدتی با خارج شدن گاز های منو اکسید کربن،  این ذغال ها را در ظرف فلزی به نام منقل میریختن،  و روی آن را با خاکستر می پوشاند،  تا ذغالها زود از بین نرود،  و کرسی هم خیلی گرم نشود.  قسمتی از اتاق نشیمن که معمولا از دیگر اطاقها بزرگتر بود،  هر ساله جای کرسی بود،  معمولا زیر کرسی فرش قیمتی پهن نمیکردند،  و گاه جای پایه های کرسی را در زمین در میآوردند،  تا کرسی جابجا نشود.  منقل را زیر کرسی قرار میدادند،  و اطراف آن را با زیر انداز های به نام نهلیچه (نوعی تشک کوچک) قرار میدادند،  و به دور آن پشتی مخصوص می چیدند،  و لحافت بزرگ مربع شکل به نام لحاف کرسی روی آن پهن میکردند،  و روی آن چرشو دست باف یزدی و مجمع مسی بر روی کرسی میگذاشتند.  کرسی در زمستان مرکز شب نشینی و قصه گوئی و تبادل نظر روستائیان بود،  که از دل همین شب نشینیها ازدواج و امور روز های بعد و غیره شکل می گرفت.

قدیمی ترین مجسمه جهان

تصویر قدیمی ترین مجسمه،  عکس شماره 8444.

      قدیمی ترین مجسمه جهان یک سردیس تقریباً  3 سانتیمتری است،  که از عاج ماموت ساخته شده،  این سردیس کوچولو در براسمپوی فرانسه کشف گردیده است،  و به نام ونوس براسمپوی مشهور است.  این مجسمه راز های زیادی در دل خود دارد،  و در بیشتر کتاب های تاریخی این تصویربعنوان اولین مجسمه ساخت دست انسان معرفی شده،  و برای همین بسیار معروف است.  کشف مجسمه در تاریخ 1892 بوده و قدمت ساخت آنهم بین 25 تا 30 هزار سال پیش است!  از نظر من نیاز به تحقیقات مستقل درباره واقعیت محل کشف،  و زمان باستانشناسی آن دارد.

   با مطالعه این مجسمه میابیم،  که در زمان ساخت آن،  انسان در دوره پارینه سنگی نبوده،  بلکه دارای امکانات و پیشرفت هایی هم بوده است چرا که:

   1- روسری که در سر این مجسمه میبینید احتمالا" از نوع پارچه ایی و بافته شده است،  که خود نشان از وجود پارچه و صنایع مربوط به آن و احتمالا" صنایع دیگر در آن دوران دارد.

  2- اگر این به قول برخی دانشمندان روسری باشد یا به قول برخی مو های آرایش کرده باشد،  باز تغییری در موضوع نخواهد کرد،  چرا که این آرایش زیبا ومدل بافت مو به دستها و انگشتان فوق العاده ظریفی نیاز دارد،  که در انسان های غار نشین با دست های پینه بسته این دقت شدنی نیست.

  3- پوست سفید، پاکیزه و مو های آراسته بانو،  نشان از بهداشت و حمام دارد،  آنهم در دوره های بسیار سرد اروپا!  پس شاید بانو به آتش هم دسترسی داشته باشد،  چرا که بدون آتش داشتن چنین محیطی مقدور نیست.!

  4- حجم آناتومی و نحوه ساخت مجسمه و ظرافت آن مخصوصاً در چین و شکن روسری نشان از تجربه های بسیار طولانی درهنر و نیز آموزش و فراگیری فن نگارگری در آن دوره دارد.  پس این مجسمه میتواند نمونه ایی بسیار کوچکی از هنر های دیگری باشد،  که از قرنها یا هزاران سال پیشتر از دورا ن ساخت آن روایی داشته است.

  5- به نظر من ساخت این مجسمه کوچک 3 سانتیمتری آنهم از استخوان ماموت یا عاج با توجه به سختی این ماده و همچنین ظرافت خطوط و حکاکی بکار رفته،  باید با ابزار فلزی بسیار ظریف بوده باشد،  یا ایزار های سنگی بسیار سخت و در عین حال ظریف برای این کار ساخته باشند،  که در هر دو مورد ساخت این ابزارها نیاز به فن آوری پیشرفته ای داشته است.

  6- نقوش روی روسری نشان از طراحی و نقش آفرینی بر روی پارچه آنهم در بیش از 25 هزار سال پیش دارد،  که حاکی از داشتن رنگ، قلم و نوعی نقش آفرینی در آنروزگار است.!

  7- سادگی صورت با نوعی سبک بخصوص همخوانی دارد،  تلفیق ابروها با چشمها و چانه با دهان علی رغم دقت هنرمند در آرایش موها و نقش های روسری نشان از نوعی مفهوم هنری نیز دارد، که در آندوران رایج بوده است.  پس به نوعی میتوان گفت پیدایی سبک در هنر نشان دهنده تنوع کار های هنری در بیش از 25 هزار سال پیش دارد.

  8- داشتن روسری احتمالاً حکایتی از داشتن لباس و پوشش آنهم در آندوره های دهها هزار ساله دارد،  و برخلاف نظر بسیاری که انسان های آن دوره را وحشی و برهنه تصور میکردند.!  میتوان چنین انگاشت که انسانها به فرهنگ لباس از زمان های بسیار کهن آشنایی داشتند،  وزندگی آنان مرفه و هوشمندانه بوده است،  اما دریغ که دوره های تاریخی کهن بسرعت فراموش می شود،  و دورهای تاریخی نو جای آنرا پر میکند...!

  9-  این پیکره میتواند نشانی از عشق، دوستی یا نوعی توتم یا فتیش! یا بت باشد.  آیا این خود نشان وجود عشق یا مذهب وقرارد هایی احساسی و عاطفی یا مذهبی یا مواردی دیگر در آن روزگار در بین بشر نیست؟!  نوعی روابط خاص انسانی در اجتماعات مدنی؟!

  10 -  ... و مورد دیگر اینکه آیا میتوان داستان تکامل انسان هوشمند را به دوره های بسیار کهنتر مربوط دانست؟!

Venus of Brassempouy /  cave at Brassempouy, France in 1892

کلیک کنید:  تماس و پرسش و نظر

آتشکده نوبهار بلخ

تصویر سایت تاریخی آتشکده نوبهار در شهر بلخ کشور افغانستان،  عکس شماره 8443.

      آتشکده نوبهار یا معبد نوبهار در بلخ کشور افغانستان یا اوگان استان تاریخی قرار دارد،  دقیقی طوسی در گشتاسب‌نامه آورده، ‌است که در زمان لهراسب و گشتاسب شهر بلخ از مراکز مهم دینی بوده،  و در آنجا آتشکده‌ ای ساخته بودند،  و آن را نوبهار می‌خواندند،  و همچون مکه که امروزه مورد توجه مسلمانان جهان است،  از نقاط مختلف دنیا برای زیارت به آنجا روی می‌آوردند.  پادشاهان ایرانی این مرکز و متولی آن را احترام زیادی داشتند،  و آن را با حریر سبز پوشانده بودند،  و در زمان ساسانیان از بزرگترین آتشکده‌های زرتشتی بود.

   انوش راوید:  بلخ نوشته شده در گشتاسب نامه،  بلخ غرب ایران بود،  نه بلخ شرق ایران،  به جغرافیایی تاریخی ایران مراجعه نمایید.  بلخ شرق کپی شده بلخ غرب است. 

      نکتهٔ جالب توجه این است،  که آتشکده بلخ شرقی،  بعدها به یکی از کانون ‌های فعالیت بودایی تبدیل گشت،  و نقل ‌است که چند تن از مقدسین بودایی در آنجا مدفون بودند.

      پس از ورود اسلام و در دوره حکومت اسلامی، معابد زرتشتیان و بودائیان از فعالیت بازماند،  و یا تبدیل به مسجد شدند،  و عدۀ زیادی هم تخریب شد.  نوبهار یکی از معابدی بود که در زمان فضل برمکی به صورت مسجد جامع درآمد،  و بعداً نام مسجد نُه‌گنبد را کسب کرد.  یعقوب لیث صفاری نیز در این کار سهم گرفته و حتی بقایای آثار نوبهار را که دارائی این سرزمین بود،  برای خلیفۀ عباسی به عنوان تحفه فرستاد،  و سر انجام توسط چنگیزخان تمام آبادی‌های بلخ همراه این بنای تاریخی که در آن زمان مسجد جامع شهر بود،  ویران شد.  در حال حاضر به جز یکی از دروازه‌های شش‌گانه جنوبی شهر که به نام دروازه نوبهار است، اثر دیگری از آن نمانده است.

   مهم :  هر جا که در دانش و داده های باستان شناسی کم می آورند،  جای خالی آنرا با دروغ حمله این و آن پر می کنند،  و خود را خلاص از تحقیق و تحلیل می نمایند،  مانند درباره همین آتشکده نوبهار،  که بدون سند و مدرک و اندیشه براحتی می گویند: " ...و سر انجام توسط چنگیز خان تمام آبادی‌ های بلخ همراه این بنای تاریخی که در آن زمان مسجد جامع شهر بود، ویران شد"  گویا مغز در کله برای هیچ است. 

برسم باستانی

تصویر تاریخی آثار برسم،  عکس شماره 8449.

      ﺑﺮﺳﻢ ﻧﺎﻡ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻴﺎﻫﻴﺴﺖ،  ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺍﺯ ﺭﺳﺘﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ،  ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎ ﻧﻮﻉ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻱ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ،  ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻮﻡ، ﺗﺎﮎ، ﮔﺰ ﻭ ﺍﻧﺎﺭ ...

      ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺑﺮﺳﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﻫﺎﯼ ﺁﻳﻴﻨﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﻋﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻭﺭﺩﻥ،  ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺏ ﺯﻳﺴﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﺒﺎﺗﺎﺕ ﺍﺳﺖ،  ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻪٔ ﺗﻐﺬﯾﻪٔ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎ ﻭٔ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ .

      ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺑﺮﺳﻢ،  ﺑﺮﺳﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ . زمان های ﮐﻬﻦ،  ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻧﺪ،  ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩﻧﺪ .

سوگلی تاریخی

تصویر انیس‌الدوله همسر ناصرالدین‌شاه قاجار،  عکس شماره 3345.

      در یکی از صفحات پر بازدید،  عکس فاطمه ملقب به انیس‌الدوله همسر مورد علاقه و سوگلی حرم‌سرای ناصرالدین‌شاه قاجار را دیدم.  پایین عکس دو کامنت جالب که لایک های چند صدتایی داشتند،  نظرم را جلب کرد.

  ــ  کامنت اول:  "آدم حال این شعرایی مثل مولانا و حافظ و سعدی،  که میرفتند عاشق خدا میشدن درک میکنه،  حق داشتند."

  ــ  کامنت دوم:  "اینکه "غول برره" است،  شاهان قاجار همینا رو تو حرمسرا داشتن،  که وقتی زن خارجی میدیدن،  کشور رو باهاش تاخت میزدن.  اگه جراحی پلاستیک اون موقع هم بود،  ایران خیلی وسیع تر میشد."

      شاید دلیل تعداد لایک های بسیار زیاد این کامنتها،  گذشته از مایه طنز آنها،  سادگی و سطحی نگری خاص ایرانی است،  که بر روح این جملات حاکم است.  در این روش ایرانیان در ذهن خود نظام دانایی زمان و مکان خود را برای تمام جهان و قرنها و هزاره ها حاکم میکنند،  به همین دلیل است که همواره خود را بر حق و همیشه طلبکار میدانند،  و بطور کلی بگمراهی می روند.

 

سگ های استعمار

      دشمنان مردم ایران و تاریخ ایران،  با نام های الکی در اینترنت علیه ما بشدت کار مذبوحانه و رذیلانه می کنند،  و با ناسزا و اهانت بما،  می خواهند کار کثیف استعماری خودشان را پیش ببرند،  ولی کور خوانده اند،  جوانان ایران باهوشتر از این ترفند های سگی نوکران استعمار هستند.

   ــ  جوانان باهوش ایران،  یک درصدیها،  بمنظور تاریخی نویسی نوین ایران به پیش روید،  و پوزه این سگان را بخاک بمالید،  و تاریخ و ملت ایران را از دروغ و دونگ دشمنان استعماری نجات دهید.

ریشه زبان های جهان

تصویر درخت تحلیلی،  عکس شماره 8464.

      زبان عربی و ترکی و فارسی و پشتون و هر زبان دیگر،  همه ریشه در یک زبان دارند،  و من به آن حروف هیروکلیف جی می گویم،  بعضی هندو اروپایی و تعدادی نیز هندو ایرانی،  می گویند.  امید من همیشه به جوانان با هوش یک درصدی است،  که علمی و تخصصی موضوعات مختلف تاریخی را پیگیری نمایند،  تا به سرانجام علمی در تاریخ و تاریخ اجتماعی برسیم.

      در ابتدای پیدایش هموساپین امروزی،  حرف زدن فقط با دو یا سه صفحه فرهنگ لغت تک آوایی بود،  به مرور طی هزاره فرهنگ لغت به چند صفحه رسید،  و نوشتن نیز با علامت های ابتدایی شکل مانند آغاز شد. در تمدن کهن جی حروف مهندسی پیدا شد،  که در نهایت به حروف لاتین و انگلیسی و یا چینی و سانسکریت و غیره ختم گردید.

      در واقع تمدن از یک جا در جهان آغاز شد،  و گفتن همراه نوشتن،  یکی از ارکان اصلی ظهور تمدن است،  و قدیمی ترین خطوط نیز مربوط به منطقه تمدن کهن جی است،  که شامل جنوب ایران می شود. سپس با شرایط جغرافیایی و رشد جمعیت مردم به نقاط مختلف و در جهات مختلف مهاجرت کردند.  با بعد زمان و مکان گویش های مختلف پدید آمد،  و بمرور کیان های مختلف نیز پدیدار شد.  این کیان ها برای خودشان خط و دستور نوشتن های جدید ساختند.  این گویشها و خطوط و دستورات جدید،  زبان های جدید را پدید آوردند،  همانگونه که گفتم ریشه همه در یک درخت زبان است.

      پیگیری و تحقیق درباره تاریخ ها و مکان های مختلف پیدایش زبان و خط،  کار تخصصی و زمان بر است،  علاقمندان می توانند در این باره کار کنند،  و ما را هم در جریان بگذارند.  فقط خاطر نشان نمایم،  در کار علمی هرگونه برخود مسلکی و مرامی و نژادپرستی ممنوع است،  و اگر اینگونه اندیشه و برخود شود،  تحقیق های علمی به خطا می روند، و هیچ نتیجه نخواهند داشت.

اینجا قاره کهن است

تصویر آثار تخریب جنگ

تصویر آثار تخریب جنگ داخلی،  عکس شماره 8481.

      اینجا سوریه نیست،  سرزمین تاریخی قاره کهن است، قاره ای که ایران ما در مرکز آن قرار دارد،  و دشمنان تاریخی بی رحم و دد منش دارد.  از استعمار و امپریالیسم گرفته،  تا روسیه و چین و...،  و اینها دشمنان تمام قاره هستند،  نه دشمن بخشی از آن.  وای بروز مردمی که دل خوش این دشمنان هستند،  که در چند سده گذشته از هیچ جنایت و بدی کوتاهی نکردند.  آنجا سوریه نیست،  آینه ای از ایران است،  و وای بر مردمی که درک نکنند و نفهمند آنجا رونوشت کوچک آینده ایران است.

      اینها تصویری از عدم شجاعت و دلاوری دشمنان قاره کهن است،  آنها جرات ندارند مستقیم وارد جنگ شوند،  و فقط به بمباران مناطق مسکونی می پردازند.  آنها با تمام وجود خائن به بشر و طبیعت و همه چیز هستند،  آنها ترسو و بد سرشت و هر چی بد است، هستند.  ملتها قاره کهن از نظر تاریخی و جغرافیایی یکی هستند،  و نباید اغفال ترفند های دشمنان تاریخی شوند،  و خودشان را از یکدیگر جدا بدانند. 

محیط زیست و آب و هوا

تصویر انوش راوید در طبیعت

تصویر انوش راوید در طبیعت،  عکس شماره 8483.

این نوشته بمناسبت بیست و یکمین کنفرانس جهانی تغییرات آب و هوایی در پاریس است.

      یکی از مهمترین کار های جوانان امروز ایران دانستن از محیط زیست و آب و هوا است،  آنچه که ما ایرانیان امروزه در اطرافمان می بینیم،  زباله و آلودگی آب و هوا است،  شاید بنظر تک تک افراد،  این موضوع مهم نباشد،  ولی با نگاهی به گذشته نه چندان دور و حال،  متوجه می شویم،  که چقدر درصد رشد از بین بردن محیط زیست و آب و هوا در ایران زیاد شده است،  و اگر وضع به همین صورت ادامه یابد،  بزودی فاجعه خواهد بود.

       چیزی که ما در اطراف خودمان،  در راوید سرا و چلاسر و جل می بینیم،  متفاوت از آن چیزی است،  که سران جهانی در کنفرانس تغییرات اقلیمی می بینند.  ما در اطرافمان، و در حاشیه خیابان پر از زباله می بینیم،  آب آشامیدنی نه چندان مطمئن داریم،  و آب کشاورزی مشکل دار،  و هوایی که میزان اسیدی و تشعشعی آن تعیین نشده است.  جمع اینها خبر از عدم توجه مردم عادی و جوانان تحصیل کرده منطقه،  به زندگی و بود و نبود و آینده است.

      اینجا پرسش هایی مطرح است،  منجمله:  آیا جوانان باهوش تحصیل کرده منطقه ما،  به این مسائل مهم توجه کرده اند؟  و آیا تاکنون پیگیر این مهم ها بوده اند؟  آیا تاکنون در باره محیط زیست و آب و هوا آموزش دیده،  و اطلاع رسانی کرده اند؟

روز جهانی ایدز

      تصویر از آگهی روز جهانی ایدز،  عکس شماره 8484.  روبان قرمز،  نماد اتحاد با افرادی می باشد،  که مبتلا به ایدز هستند،  و یا با ایدز زندگی می‌ کنند.

      یک دسامبر برابر با ۱۰ آذر،  روز جهانی ایدز است،  که از سال ۱۹۸۸ به منظور افزایش بودجه‌ها و افزایش آگاهی، آموزش و مبارزه با تبعیض‌ها،  تعیین شده است.  هدف عمده این است،  که به عموم مردم یادآوری شود،  HIV از بین نرفته ‌است،  و هنوز کار های زیادی وجود دارد،  که باید انجام شود.

      شعار روز جهانی ایدز:

  ــ  به صفر رساندن مرگ ناشی از ایدز.

  ــ  به صفر رساندن برچسب و تبعیض.

  ــ  به صفر رساندن مبتلایان جدید.

      در روز جهانی ایدز مردم لباس‌ های شان را به روبان قرمز مزین می‌کنند،  تا توجه و مراقبت در برابر HIV  و ایدز را متذکر شده،  و به دیگران یادآور شوند،  که تعهد و پایبندی و حمایت آنها مورد نیاز است.  همچنین وظیفه ما ملت در شهر و دیار خودمان است،  که مسئله مهم ایدز را در نظر داشته باشیم،  و روشنفکران نسبت به اعتیاد و معتاد و عوامل محلی ایدز،  تدابیر محلی اتخاذ کنند،  و سیاسی کار های ملی و محلی نیز مراقب باشند،  که با بزرگ نمایی ها درباره ایدز،  ضعف های موجود محلی تحت پوشش قرار نگیرد.

این موضوع بسته نشده است

تصویر تاریخ

تصویر شماره 8493.

      با سلام حضور محترم  ملت آزاده کشور ایران

      مطابق معمول  جستاری با نام حقیقی  این جانب  به آدرس بالا باز شد،  (جهت آدرس به لینک پائین مطلب مراجعه نمایید)  و در مکانی که به اصطلاح خودشان "مرجع تخصصی تاریخ ایران و جهان" باید باشد، پس از توهین های مکرر و بی سند به اینجانب،  در حالی که از جواب دادن مستند و علمی به کلی عاجز ماندند برای جلوگیری از سخن گفتن بنده در این جستار،  آن را قفل کرده اند.

      این روند غیر علمی و  غیر اخلاقی در اکثر فروم های این کشور ادامه دارد،  و بستن جستاری که به نام  شخص من است را بروی خود من،  مسئله ای انسانی و عادی تلقی می کنند.  

      پاسخ آخر آقایان که امکان ارسال آن برای من به آن فروم مقدور نمی باشد،  از طریق خطوط دیگر ارسال می شود،  باشد که آزادگان و نیک اندیشان بدانند،  که مرجع های به اصطلاح تخصصی مشغول چه کار های زشت و ناپسند و سانسور کدامین اسناد حقیقی جهان یه نفع کدامین فرقه ها هستند.

با احترام به ملت شریف کشورم،  پرنیان حامد.  مشروح در اینجا.

دروغ یا بی سوادی

تصویر سنگ نگاره زن ایلامی موزه لوور،  عکس شماره 8490.

      همه جا برای عکس سنگ نگاره ایلامی نوشته اند:  "ریسندگی است،  و بانوی بزرگ یا ملکه دارد ریسندگی می کند".  ولی ریسندگی اینگونه نیست،  توده پشم می خواهد و زنان کارگر و غیره،  در جستجوها بنویسید:  عکس ریسندگی دستی،  یا عکس پشم ریسی دستی.  این بانو مشغول برکت دادن به ماهی و نان است،  و گردونه ای مانند تبتی ها که برای عبادت دارند در دست دارد.  فقط من از تاریخ دان های خودی تعجب می کنم،  که حتی توانایی ساده ترین درک برای مقابله با این دروغها را ندارند.  کجای دنیا ملکه ای ریسندگی کند،  و ماهی و نان در جلوی او باشد،  کمی فکر و کمی تحقیق و جستجو هم خوب است.  نمونه این برکت دادن هنوز در تبت و سیبری و کاشگرستان و غیره وجود دارد.

تصویر حالت های دست در ریسندگی و گردونه نیایش،  عکس شماره 8491.

تصویر از خرابکاری یا ترفند ضد تاریخ،  عکس شماره 8492.

      وقتی می گوییم تمام تمدن و کلا تمام بشر از یک منشا در منطقه تمدنی ار بوده است،  بی خود نمی گوییم،  تمام آثار تاریخی همین را می گوید،  نمونه آن هم همین سنگ نگاره است،  که با دروغ و ترفند نمی خواهند بگویند تمدن آسیا از ایران بوده است،  و گردونه نیایش یکی از آثار آن است.  جهت اطلاع بیشتر از گردونه نیایش،  و حالات نشستن و دست و پا،  در جستجوها برای نمونه مطالب زیر را بنویسید،  و اطلاعات بیشتر بدست آورید:

Tibet Carrousel Benediction

Buddhist Tibetan Prayer

Tibetan prayer wheel

Tibetan Buddhist handmade

Prayer Wheel Tibet

      امروزه با وجود امکانات وسیع اطلاعاتی و ارتباطی،  دیگر دروغگو های تاریخ کاری از پیش نخواهند برد،  باید مراقب بود،  زیرا استعمار و امپریالیسم ترفند های دیگری خواهد زد.

   تصویر یک سنگ نگاره بابیلون،  عکس  شماره 3344،  در این اثر بابیلون نیز مانند همان عکس مهر بابیلونی،  که حدود نیم هزاره کهن تر از ایلامی است،  من چیزی از دوک و کار دوک نمی بینم،  بنظرم گردونه تسبیح است،  اما عکسی از گردون تسبیح امروزی پیدا نکردم،  زیرا منسوخ شده،  فقط یادمه مادر بزرگم تسبیح هزار دانه داشت،  که آنرا دور محوری،  مانند سنگ نگاره بابیلونی می پیچید.

    تعدادی از عزیزان در نظرات این عکس نظراتی نوشتند،  یکی نوشت خیالت راحت باشد دوک است،  یکی نوشت این دوک و آن چیز دیگری،  آن یکی گفت هیچکدام است و غیره ...  من در پاسخ گفتن عزیزان بروید تحقیق و تحلیل کنید،  در جستجو های عکس بزبان انگلیسی بنویسید بابیلون و یا بنویسید سومر و غیره و هزاران عکسی که بالا می آید با دقت و زمانم بر ببینید،  و مقالات مربوطه را بخوانید،  بعد با دقت و هوشیارانه و تخصصی بگویید و بنویسید.

      مشکل من با مسائل تاریخی کشف نشده یا اشتباه گفته شده نیست،  مشکل من با درک از تخصص در ایران است،  که عدم توجه به این مهم،  باعث شده براحتی هر نوشته و طرح تاریخی را بدون تحقیق و تحلیل های نوین بپذیرند،  چه این بانو مشغول دوک باشد یا گردونه،  این که بسادگی یکی را بپذیریم دور از دانش این قرن است. 

   پرسش از عموم:  چرا ایرانی ها دوست دارند در تمام علوم،  فوری و بدون دقت و بررسی های لازم،  اظهار نظر کنند؟   

    مهم ــ  عزیزان درباره تمام موضوع های علوم اجتماعی و گرایش های مختلف تاریخی،  مانند همه علوم تخصصی برخورد کنید،  و از نوشتن و گفتن های احساسی از درستی یا اشتباه یا دروغ خود داری کنید.  علوم اجتماعی زندگی و حیات و بود و نبود و آینده است،  در این قرن تخصصی تر بودن،  با دقت و حرفه ای باشید.

تصویر گردونه نیایش کشف شده از گنج جوبجی رامهرمز،  عکس شماره 5409.

آدم های ایرانی

تصویر شماره 8536 .

      عده ای کاملاً بی هویت و با نام های الکی و تقلبی در اینترنت وجود دارند،  که خودشان را مثلاً مدافعین آزادی و دموکراسی، ایران و آریایی،  پان و قوم،  می دانند.  ولی آنها عادت به توهین دارند،  و با توهین به هر موضوع و مردم،  حقارتشان را ثابت می کنند،  البته باید حقارتشان را به آنها بخشید،  چون آنان نه ایرانی هستند،  و نه دموکرات و نه چیز دیگری.  این تعداد در فیسبوک و اینطرف و آنطرف صفحات متعدد دارند،  کاری جز مزاحمت و دشمنی ندارند،  وقتی به صفحات آنها می روی،  فقط دارند به زمین و زمان و همه چیز اهانت می کنند و می پرند،  خلاصه آنها هم داستان تعدادی از ایران و ایرانی هستند.

       مثلاً گاهی می آیند در نظرات،  با اهانت و دشمنی به تاریخ نویسی ما،  و گذاشتن کپی پیس های طولانی از تاریخ های نوشته شده غیر،  می خواهند فقط طبق ذاتشان دشمنی و مخالفت کنند.  بارها به امثال این عده گفتم،  نمی خواهد کپی پیس های طولانی در نظرات بگذارید،  اینها را بروید در صفحات خودتان انجام دهید،  بجای اینکار سعی نمایید پرسش های تخصصی مطرح نمایید،  و ابتدا این پرسش را در جستجو های وبلاگ ما بنویسید،  پاسخ هایی خواهید یافت،  با مطالعه آنها می توانید پرسش را بهتر و اصولی تر انجام دهید.  دنیا را در اندازه دید خود نبینید،  کار تخصصی و گروهی سازمانی را پیشه کنید.

      عزیزان در قرن جدید باید دید تخصصی به مسائل داشت،  اگر می خواهید کاری و مبارزه ای و برنامه ای انجام دهید،  ابتدا باید بفکر سازمان نوین برای پیشبرد آن هدف باشید،  و سبک کار و بینش و دانش را پیاده نمایید،  و برای هر موضوع و موضع از نفرات و کمیته های تخصصی استفاده نمایید،  در غیر اینصورت مانند هیچ و هیچ خواهید بود.  اینک پرشده ایرانی هایی که به تنهای با داشتن چندین صفحه در اینترنت،  از همه در می گویند و می نویسند و می جنگند و می پوسند.

   پرسش از عموم:  آیا شما تاکنون بفکر کار سازمانی سبک قرن نو بوده اید؟

   مهم:  ملتی موفق خواهد شد،  که ضمن درک از آگاهی و آزادی،  سبک کار برای رسیدن به موفقیت تدوین کرده باشد.

انسانها،  به میزان حقار تشان توهین می کنند.  به میزان فرهنگشان عشق می ورزند.  به میزان کمبود هایشان آزار می دهند.

   هر چه حقیرتر باشند،  بیشتر توهین می کنند،  تا حقارتشان را جبران کنند.  هرچه فرهنگشان غنی تر باشد،  بیشتر به دیگران عشق می ورزند.  هرچه هویتشان اصیلتر باشد،  محترمانه رفتار می کنند.

   به اندازه درکشان می فهمند،  به اندازه شعورشان به باور های و حرف هایشان عمل می کنند.

   عده ای اهداف بی برنامه و درهم برهم دارند،  تا آنجا که می دانیم،  هدف بر یک خط مستقیم می رود تا به مقصد برسد،  حتی امواج هم در کل در یک جهت و بسمت هدف می روند،  اینها دانسته یا ندانسته دست پرورده عوامل استعمار و امپریالیسم یا سیستم آموزشی وامانده هستند.  من همیشه سعی می کنم آگاهی های تاریخی و اجتماعی به جوانان علاقمند برسانم،  منجمله درک از واقعیت های تاریخی و سرنوشتی،  درک از نفوذ برنامه های استعماری،  و نیز درک از برخورد تکنیکی و تاکتیکی با مسائل و موارد مورد نظر.  هیچ اجباری هم نیست که ادعا کنم آنچه که می گویم یا کسان دیگر گفته اند،  خود علم و اصل دانش است،  علم و دانش در قرن 21 از نتیجه کار جمعی حاصل می شود.

      در این زمان لازم است بخوبی بدانیم،  که هر حرکت را در چهار چوب قوانین و فورمول های علمی قرن 21 باید بررسی و سازمانی و نهایی کنیم،  در غیر اینصورت هیچ خواهیم بود،  و در صورت هیچ بودن بزودی خواهند گفت،  که این ملت کم هوش بوده است.  از آنجا که نمی خواهم چنین شود و چنان گویند،  گاه مطالبی می نویسم که آن عده پرت و پلا گو،  معدودند و همه ایرانیها نیستند،  و جوانان ایران باهوش و دارای درک از آگاهی، آزادی، تخصص، ادب، سازمان و استراتژی هستند،  و جهت پیگیری بیشتر مطالبات گرایشی و بینشی خود اقدام درست می کنند.

      یکی دیگر از مهمترین اشکال های این عده مجهول و مجعول،  بشدت احساسی برخورد کردن با هر موضوعی است،  که در ذهن و دانش آنها چیز دیگری نقش بسته،  و بدون اینکه درکی از تحقیق و تحلیل داشته باشند، فکر می کنند باید با احساس به میدان بروند. مانند نظر زیر:

Mit RA   :  خیلی جالبه که به تنهایی در مقابل تاریخ ایستادگی میکنید اسکندر پست ترین و نفرت انگیز ترین و ظالم ترین شخص روی زمین بوده اگر قدرت داشتم نبش قبرش میکردم و هزاران بار دیگر استخوانهاشو خورد میکردم لطف کنید با اطلاعات نادرست کسانی را که تاریخ رو نمی شناسند گمراه نکنید.

      پایان نظر فرد،  این نظر گویای برخورد غیر اصول علمی و کاملاً احساسی است،  که در ایران از این قبیل زیاد داریم،  امیدوارم سیستم آموزشی وامانده تغییرات بنیادی نماید،  تا بتوان از شر برخورد های احساسی،  که بطور روزمره با آن مواجه هستیم،  مملکت و جوانان رهایی یابند،  در غیر اینصورت بحران بیشتر خواهیم دید.

کلیک کنید:  مطالب مفید کارآمد

کلیک کنید:  تاریخ و جغرافیای یونان

کلیک کنید:  مهمترین اثر قاره کهن در جهان

آبی= روشنفکری و فروتنی،  زرد= خرد و هوشیاری، قرمز=  عشق و پایداری،  مشروح اینجا

    توجه 1:  اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.

   توجه 2:  مطالب وبسایت ارگ و وبلاگ گفتمان تاریخ،  توسط ده ها وبلاگ و وبسایت دیگر،  بصورت خودکار و یا دستی کپی پیس می شوند،  از این نظر هیچ مسئله ای نیست،  و باعث خوشحالی من است.  ولی عزیزان توجه داشته باشند،  که حتماً جهت پیگیر و نظر نوشتن درباره مطالب،  به اصل وبلاگ من مراجعه نمایند:  در اینجا  http://arq.ir .

ارگ   http://arq.ir

 

کلیک کنید:  تماس و پرسش و نظر

تاریخ مهاجرت در ایران و جهان

تاریخ مهاجرت در ایران و جهان
   پیش گفتار
      یکی از اساس تمدن،  مهاجرت است،  انسان ها می توانستند طی چند دهه در هر شرایط جغرافیایی،  به هر کجا با جغرافیایی متفاوت بروند،  و خود را با امکانات موجود هماهنگ کنند.  درصورتیکه حیوانات نمی توانستند چنین باشند،  و تغییر آب و هوایی و رژیم غذایی آنها را از بین می برد.  برای حیوانات جغرافیایی طبیعی باید در زمان طولانی تغییر می کرد،  تا توانایی زیستی بدست آورند،  مثلاً  ببر گرمسیری بنگال،  که نزدیک ژنتیکی ببر سردسیری سیبری است،  فقط با تغییر جغرافیایی توانستند در محیط خودشان ادامه حیاط دهند،  و هنوز کسی نمی داند اول کدامشان بودند.
 موج های اصلی مهاجرت
      در تاریخ های و نوشته های دانشمندان دیرینه شنا انسان Homo Sapiens خوانده ایم:  .... با وجود شدت آخرین دوران یخبندان 70 هزار سال پیش،  که باعث شده بود آب اقیانوسها حدود 100  متر پائین بروند،  رمه هایی از انسان ماقبل تاریخ در 65 ــ 70 هزار سال پیش با عبور از باب مندب،  قاره آفریقا را ترک کنند،  و سپس 55 تا 60 هزار سال پیش از طریق تنگه هرمز وارد ایران شدند.   از این طریق در 40 هزار سال پیش رد پای خود را در شمال کشور استرالیا و در غار استخوان های کشور رومانی گذاشتند که نشان می دهد در مدت 15 تا 20 هزار سال در جهان پخش شدند.  این اولین دور مهاجرت و حرکت انسان بوده است،  هر چند که چندان مورد قبول من نیست،  ولی در هر صورت بیشترین دانشمندان مربوطه در جهان بر این عقیده هستند.
      همیشه مهاجرت انسان در جهان وجود داشته و دارد،  این ذات بشر است،  دومین دور مهاجرت اصلی انسان از 7 تا 15 هزار سال پیش بوده است.  در این دوران انسان به تمدن های دوران سنگ رسیده بود،  و خیلی موضوعات را می دانست،  ولی انسان هایی که تا این زمان در جهان پخش شده بودند،  بدلیل پراکندگی و نداشتن امکان ارتباطات با یکدیگر،  وارد تمدن سنگ نشده بودند،  زیرا در هیچ کجا اثری از سنگ برجای نگذاشته اند،  و فقط رمه های دونده بودند.  در دمین دور مهاجرت انسان متمدن شده از ایران به تمام دنیا مهرجرت کرد،  اثر این مهاجرت در همه جا باقی مانده است فقط وظیفه جوانان باخهوش متخصص ایران است که آنها را بیابند و بگویند و بنویسند.
   عکس یکی از نماد های سرخپوستان نوسانوس،  از موزه ای دور دست محلی در کشور کانادا سمت راست،  مربوط به حدود دو سه قرن پیش،  و عکس چپ یکی از نماد های گوبکلی تپه،  از منطقه باستانی گوبکلی تپه در منطقه کرد نشین کشور ترکیه،  مربوط به حدود 11 هزار سال پیش،  که بتازگی کشف شده اند،  عکس شماره 5819.
     تقریباً تمام نماد های سرخپوستان کشور کانادا،  شباهت زیادی به نماد های فوق کهن ایران دارند،  حداقل در مورد این یکی،  که یک گرگ یا شیر وارونه است،  نمی تواند اتفاقی باشد.  آثار گوبکلی تپه بدلیل سنگی بودن منطقه،  روی سنگ تراشیده شده اند،  ولی آثار سرخپوستان نوسانوس بدلیل جنگلی بودن منطقه،  روی چوب تراشیده شده اند،  و هر همه در راستای یک ستون می باشند.  لازم به یاد آوری است،  گوبکلی تپه بدلیل جنگ و خرابی تخلیه نشده است،  بلکه اهالی آنجا را در میان شن مخفی کرده و رفته اند.
   یک تحلیل:  با شنیدن نام قبیله نوسانوس یاد اوقیانوس می افتیم،  نو= تازه+ سا= آسمان+ نوس= دوار،  نوس را در معنی اقیانوس تعریف کرده ام،  که نوسانوس در جمع می شود آسمان دوار تازه،  ولی در ترجمه انگلیسی کانادایی نوسانوس،  از قول سرخپوستان شنیده ام می شود،  در امتداد جنگل و کوه و دریا،  که با یک تحلیل ساده دیگر می شود،  جنگل و کوه و دریا در امتداد کره.  زمانی که سرخپوست نوسانوس نماد های خود،  مانند خورشید و حیوانات را در چوب می تراشید،  هیچ چیز از آثار گوبکلی تپه نمی دانست،  زیرا آن آثار هنوز کشف نشده بود،  ولی در ذات آن شخص این آثار نقش بسته بودند.
   سومین و آخرین دور مهاجرت اصلی انسان،  که به تمدن نجوم و فلز و تقویم و جغرافیا دست پیدا کرده بودند،  در هزاره های اول تا چهارم خورشیدی ایرانی اتفاق افتاد.  آنها با دانش اقدام به مهاجرت کردند،  همانگونه که در شاهنامه فردوسی آمده است،  جهان بین سه فرزند فریدون تقسیم گردید،  تور و روم و ایران،  تورها از نیمروز ایران سمت شرق رفتند،  و روم (کرد) به سمت غرب،  و ایرانی ها از جنوب و از کناره سواحل و دریاها،  در جهان پخش شدند،  و نمادها و دانش خود را بردند.  این انسان ها به هر کجا رفتند،  تمدن خود را بردند و توانستند قدرت هایی شوند،  و دیگر اجازه مهاجرت های عمده را ندهند.
      چهارمین و آخرین دور مهاجرت کلی انسان،  در نیمه دوم هزاره هفتم خورشیدی ایرانی بود،  که به قاره آمریکا رفتند،  زیرا این بخش از جهان توسط دور سوم،  کاملاً مورد مهاجرت و تمدن قرار نگرفته بود.  در مورد این مقاله کوتاه پرسش های تخصصی نمایید،  ابتدا در اینترنت به زبان انگلیسی درباره این موضوع تحقیق نمایید،  مطالب و فیلم های مربوطه را ببینید،  تا بلکه بتوان یک بخش تخصصی برای دو مورد تاریخی مهاجرت انسان،  از ایران به جهان ایجاد کرد،  دوران دوم و سوم مهاجرت کلی انسان،  و پخش شدن آن در جهان بنابه تعریف این مقاله.
   پرسش تخصصی:  آیا مردمان سغد یا سوگد،  سک یا سگ، سخا یا ساخا،  همین مردم گوبکلی تپه بوده اند،  که در ساخا استان یا سیبری جعلی تا قاره آمریکا پخش شدند؟

کلیک کنید:  تماس و نظر


مهاجرت های نوین در جهان
   آسیب و زیان،  انتظار و نا امیدی
      تمام شواهد و تأثیرات حکومت جهانی چایمریکا حاکی از آن است،  که حرکت و مهاجرت های نوین افراد در قرن 21 ،  چه به شکل داوطلبانه و چه به صورت اجباری در مقیاس عظیمی صورت خواهد گرفت.  در هیچ مقطعی از تاریخ مهاجرت افراد تا این حد جهانی نبوده است،  و این حقیقت انکار ناپذیر ناشی از تفاوت های اقتصادی، اجتماعی و همچنین به دلیل سهولت و سرعت ارتباطات است.  یقینا این پدیده عواقب جدیدی بهمراه خواهد داشت،  اگر چه احساس درونی هر مهاجر همان اضطراب ها و ترس های بدوی است،  که به اشکال مختلف با توجه به تجربیات آن فرد در وی متجلی خواهد شد.  موضوع مهاجرت برای بعضی به منزله رسیدن به رویاها و برای دیگران به منزله تشویش ناشی از کابوسی هولناک می باشد.  در هر صورت مهاجرت در این عصر موضوعی است،  که از هر لحاظ جنبه های مثبت و منفی،  بسیار در خور توجه می باشد.
      در گذشته ها و طول تاریخ بشر مهاجرت های زیادی داشته است،  اما این مهاجرت ها قومی و طایفه ای بوده و کمتر انفراد و یا خانوادگی بوده.  ما در تاریخ جهان مهاجرت اقوام آریایی و ایرانی را به اروپا داشته ایم،  مانند اقوام، سلت ها و گلها،  در ابتدای قرن 20 مهاجرت های فردی ایرانی را برای کار و زندگی بهتر به قسطنطنیه و بادکوبه و در نیمه دوم قرن 20 به آلمان و بقیه اروپا و در اواخر قرن گذشته به آمریکا فراوان دیده ایم که باعث شده امروز ایران دیگری در خارج از ایران و بگستردگی جهانی شکل بگیرد.  در هر دوره در ساختارهای تاریخی اجتماع شکل و پدیده مهاجرت متفاوت بوده،  و باید به آن از درآمد و تحلیل همان بخش نگاه کرد.
      وقتی از مهاجرت های امروزی سخن می گوییم،  منظورمان انتقال افراد از یک کشور به کشور دیگری،  جهت استقرار و ریشه دواندن در آن کشور است.  این به منزله جدایی از کشور تولد است،  و همچنین تلاشی جهت پیوند و برخوردن در یک مکان غریب که در آن انسان هایی زندگی می کنند،  که با کشور تولد فرد مهاجر از هر لحاظ مچه منجمله،  آداب و رسوم، زبان و گویش، متفاوت هستند.  در هر حال تجربه ایست دردناک،  که همانند سوگواری بوده،  و نیاز به تجزیه و تحلیل دارد.  اگر چه در این سوگواری مانند دیگر سوگواری ها از دست دادن به شکل واقعی یا تجسدی وجود ندارد،  به عبارتی فرد نمرده است،  و فقط در مکان دیگری وجود دارد.  این فرد دور مانده به حیات خود ادامه می دهد،  و نمیتوان آنرا مانند یک معشوقه مرده دفن کرد.  اما به آن دسترسی نداریم و نمیدانیم آیا روزی آنرا به دست خواهیم آورد یا خیر.  بر خلاف یک سوگواری معمولی این فرد نیست که انسان را ترک می کند،  بلکه مهاجر است که وطن را ترک می کند.  این فرد از دست رفته نیست که احتمال مرگ آن وجود دارد،  بلکه مهاجر است که احتمال دارد از غم موطن فراموش شده اش از دنیا برود.
      به طور کل دو نوع مهاجرت وجود دارد:  یکی داوطلبانه و دیگری غیر داوطلبانه.  البته بعضی ها معتقدند که هیچ مهاجرتی داوطلبانه نیست،  زیرا مهاجری که محل سکونت خود را به طور دائم ترک می کنند،  و به مکان جدیدی می رود،  همواره از روی اجبار و به امید بر آورده شدن نیاز های جدی خود به ناچار این کار را انجام می دهند؛  مشکلات اقتصادی، جنگ، اپیدمی، سرکوب های سیاسی، دینی، ایدئولوژیکی، نژادی، به دلیل عشق و غیره.  در انواع مهاجرت به هر دلیلی که باشد یک وجه اشتراک وجود دارد،  و آن پشت سر گذاشتن یک روزمرگی و یک فرهنگ اصیل متعلق به یک گروه است.  زمانی که از مهاجرت سخن می گوییم آسان می توان اخراج آدم و حوا را از بهشت تجسم کرد.  افسانه آدم و حوا را می توان به عنوان اولین مهاجرت دید،  که در حقیقت سمبل تولد است.  آدم و حوا از روی وسوسه دانستن سیب را می خورند،  و خطر تنبیه شدن را به گردن می گیرند.  بهشت گمشده رابطه تنگاتنگی با آرزوی دانستن دارد،  و این همان اولین گام در مسیر رهایی از وابستگی است،  و که لازمه آن خود تامینی به معنای حقیقی آن، استقلال، در دنیایی نو توام با زایش دردیست که همراه دارد.
      راه یافتن به سرزمین موعود کاری است،  بس دشوار،  همانطور که از مهاجرت استعاره ایی حضرت موسی پیداست،  او نتوانست به این سرزمین دست پیدا کند،  و شاید نسل های بعد بتوانند سرزمین موعود را از آن خود کنند.  زمانی که ما نسبت به موضوعی آگاهی پیدا میکنیم،  دیگر راه بازگشتی وجود ندارد.  آگاهی ما را وادار به ترک سرزمین آشنای اجداد مان می کند،  و ما را به سرزمین نا شناخته ای کوچ می دهد،  سرزمینی که در آن  خطرها و نا امنی های فراوانی وجود دارد. اما در حقیقت اولین مهاجرت از رحم مادر به دنیای بیرون است که همان تولد باشد.  از این جهت همه ما روزی یک دنیای آشنا را ترک گفته ایم،  و در معرض تنهایی، طرد شدن و درد قرار گرفته ایم،  و تمام عمرمان را صرف به دست آوردن این جایگاه امن از دست رفته می کنیم.
      فروید در سال 1938 پس از حمله نازی ها مجبور به مهاجرت از اتریش به لندن شد،  و چند روز پس از رسیدن نوشت:  به احساس پیروزی که به من دست داد،  وقتی که شما را دیدم،  کمی غم اضافه کنید،  زیرا علی رغم همه چیز من،  عمیقا عاشق آن زندانی بودم،  که من را از آن آزاد کرده اند.
   عواملی که سبب یک مهاجرت تقریبأ موفقیت آمیز می شوند:
      اگر چه همه مهاجرت ها پیچیده هستند،  اما عواملی هم وجود دارند،  که باعث می شوند تا یک مهاجرت به سمت پیروزی یا شکست سوق پیدا کند.
-  اولین عامل این است که آیا تصمیم به مهاجرت اختیاری یا اجباری بوده است، (مهاجرت یا تبعید).  اگر اختیاری بوده است،  فرد در جستجوی زندگی بهتر در دنیایی بهتر در چهارچوب یک پروژه زندگی قدم برداشته است،  که نمی توانسته در کشور مبدأ به این زندگی دست یابد،  اما اگر اجباری بوده،  فرد در جهت زنده ماند و فرار از یک خطر،  بدون تصور زندگی بهتر این گام را بر می دارد.  اگر مهاجر در جستجوی وفق دادن خود با محیط جدید است،  در حالی که فرد تبعید شده در فکر بازگشت است.  فردی که مهاجرت می کند تنها باید با  درد آنچه از دست رفته بسازد،  در صورتی که در فرد تبعید شده علاوه بر این درد،  احساس گناه نسبت به آنانی که می توانند همانند او در خطر باشند،  و همچنین خشم نسبت به اجباری بودن ترک محل سکونت خود وجود دارد.
   عوامل دیگر:
   -  سن مهاجر،  برای افراد مسن وفق دادن خود با محیط جدید مشکل تر از بچه ها است،  زیرا بچه ها با والدین و یا سرپرست خود مهاجرت می کنند و قابلیت سازگاری بیشتر است.  در نوجوانان مهاجرت می تواند واقعه آسیب زایی باشد،  زیرا علاوه بر تغییرات و تحولات جسمی و درونی تحولات بیرونی نیز به آنان اضافه می شود.
   -  قابلیت تحمل جدایی ها،
   -  شدت وابستگی و علاقه به مبدأ،
   -  کسانی که در مقصد با آنان آشنا می شوند،
   -  آیا مهاجرت انفرادی و یا گروهی بوده است،
   -  انتقال دائم یا موقت،
   -  فرصت برنامه ریزی مهاجرت یا عدم آن،  مهاجر به یک مدت زمانی بین اتخاذ تصمیم و اجرای آن نیاز دارد و از جهت تماس و ارتباط با افرادی است،  که آنان را ترک خواهد گفت تا از آنان خداحافظی کند و خود را در محیطی دیگر با یک زندگی نوین تصور کند.  برای فرد تبعیدی این فرصت ها وجود ندارند.
   -  مشخصات و نزدیکی محل مهاجرت،
   -  احتمال و امکان بازگشت یا عدم آن،
      علاوه بر این عوامل که از اهمیت خاصی در سوگواری مهاجرت برخوردار می باشند مهاجران با یک سری موقعیت های مشترک روبرو می شوند:
    1 -  نقطه عطف بیرونی از بین می رود،  و تاثیر عمیقی روی شخص می گذارد،  زیرا آداب روزمره و نیمه خودکار جای خود را به شک و تردید و تصمیمات جدید و نوآموزی می دهند.
    2-  یک تضاد بین وفق دادن و مقاومت در برابر مکان جدید پدیدار می گردد.  از طرفی مهاجر خواستار سازگاری با محیط جدید است،  و از طرفی احساس می کند که اگر با محیط جدید آمیخته شود،  اصالت و هویت خود را از دست می دهد در نتیجه به جای ادغام فرهنگ نوین و فرهنگ کهن خویش آنها را در قبال یکدیگر مهار می کند،  و از ترس از دست دادن فرهنگ کهن آن دو را به شکل مجزا در درون خویش نگاه می دارد.
    3-  تجربه معمول دیگر انواع اضطراب هایی هستند،  که توسط فرد مهاجر تجربه می شوند.
   -  اضطراب مبهوت کننده به دلیل عدم توانایی تمایز نوین از کهن.  فرد از خود می پرسد:  آیا از اینجا است؟  یا از آنجا؟ این را در اینجا یا آنجا انجام داده است.  یک حس شکست در تمایز بین نوین و کهن وجود دارد.
   -  اضطراب تعقیب و آزار زمانی که فرهنگ نوین تهدید آمیز تلقی شود.
   -  اضطراب افسردگی ناشی از غم از دست دادن بخشی از خود و اشیا از دست رفته که باز نخواهند گشت.
    4 -  بعضی از مکانیزم های دفاعی خاص افرادی هستند که مهاجرت می کنند:
  -  نفی و انکار؛  فرد سعی می کند به خود بقبولاند،  که چیزی را از دست نداده،  و این بهترین است که انجام داده،  زیرا نمی خواهد رنج زیادی ببرد.
  -  سرکوبی و فراموشی وقایع و افرادی که از دنیای کهن بوده اند،  و از آگاهی دور نگاه داشته می شوند، انگار که فراموش شده اند.  اما انکار سرپوشی است،  برای درد و منشأ ترس از اینکه توسط عزیزانی که در محیط قدیمی ماندند فراموش شویم،  و همچنین ترس از دست دادن عشق و علاقه این عزیزان و دلهره اینکه کس دیگری جایمان را بگیرد.
  -  گسستگی؛  اغلب اتفاق می افتد،  که یکی از دو مکان خوب و دیگری بد تلقی می شود،  محیط جدید ایده آلیزه ( آرمانی ) شده و قدیمی بدنام می شود.  سرزمین موعود به عنوان سرزمین شیر و عسل دیده میشود تا بلکه اضطراب و درد آنچه از دست رفته انکار گردد،  و بدین وسیله قابلیت ترک آن بوجود آید و یا درست برعکس؛  محیط قدیمی آرمانی میشود،  و محیط نوین بدنام میگردد،  تا ریشه ها ترک نشوند و بدین شکل ارتباط با سرزمین اصلی حفظ شود.  در نهایت گسستگی در هر شکل که باشد ابهام را دور نگاه می دارد،  و سبب جدایی قدیم از جدید میشود تا در اوایل جدایی این موضوع قابل تحمل باشد.
  -  آرمانی ساختن سرزمین از دست رفته و موعود پدیده متداول است که به گفته فروید می توان آنرا با عاشق شدن زوج توضیح داد. شی در حکم یک آرمان در مقایسه با "من" فقیر و ناراضی قرار می گیرد که در جستجوی کمال خویش در شی میباشد.در نتیجه در همان زمان که "من" شی را بزرگ می کند خود کوچک و تحقیر میشود و فرد عاشق زیر نفوذ این شی هپنوتیزم شده و خوبی و بدی آنرا نمی بیند.
کافکا در رمان " آمریکا" داستان جوانی به نام کارل را میگوید،  که به نیویورک مهاجرت میکند و در صندوقی تمام متعلقات خویش را حمل میکند،  و با دقت از تمام آنها در طول سفر مواظبت میکند،  اما زمانی که کشتی به مجسمه آزادی نزدیک میشود،  آنقدر تحت تأثیر این مجسمه قرار میگیرد،  که هپنوتیزم شده و تمامی متعلقات وی به سرقت میرود.  این میتواند حکم بزرگ نمودن شی و کوچک شمردن "من" باشد،  اما تفسیر دیگری نیز میتواند وجود داشته باشد،  و آن به این معنا است که کارل می خواسته بدون هیچ خاطره ای از آنچه در گذشته داشته،  و به آن عشق می ورزیده وارد زندگی جدیدش گردد.  ورود به این زندگی جدید بدون نوستالژی در حقیقت انکار از دست دادن آن است،  و به منزله آزادی است که سمبل آن در داستان مجسمه آزادی بیان میشود، -  آزادی از تاریخ و گذشته جهت شروع یک زندگی جدید-،  انگار یک زندگی بدون تاریخ و گذشته امکانپذیر باشد.
    7 -  از دیگر تجربیات مهاجرین تغییر ماهیت است: -  فردی که مهاجرت میکند،  ساختار روانش دچار تخریب می شود،  به شکلی که قابلیت حس "خود بودن" را در وی متحرک میسازد.  او حس می کند که تغییر کرده است و برای شناختن خودش دچار مشکل میگردد،  و یا آنطور که خود را میدید دیگر حس نمیکند.  و در روابط جدید احساس غریبی به وی دست میدهد.  او از خود می پرسد:  آیا من همان هستم که آنجا بودم؟  و الان اینجا هستم؟  من اینجا کی هستم؟ آنجا که بودم که بودم؟  آیا دیگران من را آنطور که فکر میکنم هستم می بینند؟  انگار فاصله ای بین آنکه بود و آنکه هست پدیدار شده باشد،  که سبب تخیل تولد مجدد می شود.
    8-  حسرت گذشته، (نوستالژی):  همانطور که لذت بخش است دردناک نیز هست.  مهاجرت یعنی ترک سرزمین مادری،  مکانی که سرگذشت ما در آن وجود دارد.  سرزمینی که شاهد تولد و رشد ما بود مکانی که شخصیت مان در آن شکل گرفت،  ترک چنین سرزمینی به منزله ترک مادر است،  و بازگشت به دوران یک کودک بی دفاع در جستجوی کسی که ما را بپذیرد و از ما مواظبت کند،  راهنمایی مان کند و مراقب ما باشد.  در حقیقت شخص دچار یک وا پس روی می شود،  مشابه کودکی که بو، رنگ، شکل و لغات جدیدی را کشف خواهد کرد.  بدین شکل با مهاجرت، سرزمین مادری با سرزمین نامادری جایگزین میگردد،  و این سرزمین نامادری می تواند خوب باشد،  یعنی،  تغذیه کند، بپرورند، مراقبت و حمایت کند،  و با آغوش باز مهاجر را بپذیرد.  یا برعکس،  نا مادری باشد که مهاجر را آزار و اذیت کند،  محروم سازد و برادران جدید وی را به برادران  نا تنی خشن مبدل سازد.
    9-  حس تعلق نیز با مهاجرت آسیب می بیند،  احساس تعلق به محیط جدید برای مهاجر وجود ندارد،  زیرا ریشه های وی از سرزمین مادری بریده شده اند،  و در هوا قرار دارند.  این ریشه ها می بایستی با گذشت زمان در محیط جدید جای باز کرده و با نفوذ مهاجر در سازمان های فرهنگی، اجتماعی و زبان محیط جدید جای خود را استحکام بخشند.
   10-  تنهایی نیز حظور خود را تحمیل می کند،  کریستفا میگوید:  غریبه با تنهایی عشق بازی می کند.  میگویند که رفتن کمی مردن است،  و مردن کمی آسانتر می شود،  زمانی که انسان این قابلیت را در خود بوجود می آورد که تنها بماند.  همانطور که وینی کت می گوید:  یکی از نشانه های بلوغ قابلیت تنها ماندن است.  حس محرومیت نیز مجددا در مهاجر زنده می شود.
    11-  زبان،  دوران کودکی که ارتباط شفاهی و غیر لفظی اولین روابط با دیگری بود،  با مادر بود،  تا اندازه ای به واسطه مهاجرت از بین میرود.  اگر چه مهاجر زبان جدید را فرا میگیرد،  اما در اکثریت مواقع حداقل با لهجه صحبت خواهد کرد،  و یک مهاجر هر زمان سخنی به لب بیاورد همیشه محکوم به بیگانه بودن است.
از عهده بر آمدن زبانها چه زبان مادری و چه زبان دوم مقیاسی است،  برای درجه هویت و وفق با محیط جدید.
    12-  اماکن محیط مبدأ اهمیت ویژه ای به خود میگیرند،  و منشأ دلتنگی می شوند،  همچنین آب و هوا،  بوی خاطره انگیز می شوند.
   13-  آداب و رسوم مکان مبدأ برای مهاجر اهمیت خاص پیدا میکنند،  اگر چه وی زمانی که آنجا زندگی می کرد،  در قید و بند این آداب و رسوم نبود.
   14-  اشیا برای مهاجر از اهمیت خاصی برخور دارند،  زیرا افراد و مکان ها تغییر می کنند،  اما اشیا ثابت می مانند.  مهاجر اشیا خاص را با خود به محیط مهاجرت می آورد،  اشیایی که رابط بین محیط مبدأ و محیط نو هستند،  و یاد آور زندگانی که در محیط مبدأ جریان داشت.  به همین جهت بعضی از غذاها گل ها و یا سمبل ها برای مهاجر ارزش خاصی پیدا می کنند.  سلمان اختر، (2005)،  اهمیت خاص اشیا از دست رفته غیر انسانی را،  در رابطه با حس امنیت درونی و مشکلات سازگاری،  و اضطراب حاصله از آن خاطر نشان می سازد.  
   الف/  جدایی از محیط زیست آشنا،  حس عدم تعلق به مکان جدید را در مهاجر بوجود می آورد.
   ب/  از دست دادن اشیا شخصی با اهمیت.
   پ/  تغییر در روابط بین انسان و جانوران.
   ت/  آشنایی با ابزار های جدید زندگی.
      تا اینجا تجربیات معمولی و متداول کسانی که مهاجرت می کنند را دیدیم،  اما کسانی که پشت سر می مانند نیز به واسطه خلع ایجاد شده،  با رفتن مهاجر گریبانگیر عواقبی می شوند.  همانگونه که شخص مهاجر به دلیل آنچه که از دست داده،  دچار درد و رنج می شود،  و احساس گناه می کند،  که عزیزان خود را ترک گفته است، آنانی که باز می مانند نیز دچار سوگواری می شوند،  و رنج ترک شدن بخشی از آن است.  کسی که می رود از دست دادن آزارش می دهد،  و کسی که می ماند ممکن است نسبت به دیگری حسادت کند،  و درباره زندگی جدید او خیال پردازی کرده،  و حس کند که دیگر زندگی کردن برای خودش میسر نیست.
      اگر مهاجر حس کند که ریشه کن شده است،  آنکس که باقی می ماند حس می کند،  که در رکود به سر می برد و ریشه هایش در زمین گیر کرده اند،  و دسترسی به آزادی و تجارب جدید ندارد.  همچنین برای فرد باز مانده یک بازنگری جهت سازگاری با محیط خود،  بدون حضور عزیز مهاجر لازم است.  آنانی که مهاجر را می پذیرند،  نیز تحت تاثیر قرار می گیرند،  از طرفی ممکن است هیجان زده شوند،  به امید اینکه ایده های جدیدی را دریافت خواهند کرد،  و از طرفی هویت جدید مهاجر ممکن است،  حس خطر و مزاحمت درشان بو جود آورد.
   در خاتمه چند سطری راجع به بازگشت
      از آنجایی که با مهاجرت شی یعنی همان ابژکت نمرده است،  و فقط در مکان دیگری وجود دارد،  فرد مهاجر آرزو دارد همانطور که روزی آن را ترک گفت،  روزی دوباره این شی را ببیند.  سرانجام زمانی که به شی باز می گردد، او تغییر کرده است و ممکن است آن را نشناسد.  تا زمانی که بازگشتی در میان نباشد فرد مهاجر تصور می کند،  که همه چیز به همان منوال که آنان را ترک گفت باقی مانده اند.  اما زمانی که باز گشت دیگر آنرا برای همیشه از دست داده است.
     خیابانها تغییر شکل می دهند، مغازه ها، انسان هایی که در آنها بودند،  همگی تغییر می کنند.  شی ( ابژکت) نمرده بود،  و به همین دلیل تغییر کرد و الان هم آشنا به نظر می رسد و هم غریب.  اگر مهاجر بتواند بر این سوگواری غلبه کند و آنرا هضم کند،  خواهد دید که ریشه هایش در مکان جدید شروع به رشد می کنند.  فردی که مهاجرت می کند،  همیشه مهاجر خواهد بود،  او هیچوقت به طور کامل به دنیای جدیدش تعلق نخواهد داشت،  و به همین شکل هرگز تعلق خود را به دنیای کهن خود،  به آن شکلی که وجود داشت دوباره به دست نخواهد آورد.  او تجاربی را از دست داده که اگر در محیط قدیمی به زندگانی ادامه می داد،  آنها را کسب می کرد و تجاربی را در زندگی جدیدش به دست آورده است،  که اگر مهاجرت نمی کرد آنها را به دست نمی آورد.
     بازگشت به وطن در حقیقت یک مهاجرت دوباره است،  و ترک سرزمین منتخب که نسبت به آن علاقه ای وجود دارد،  و این رهایی حس حسرت گذشته را دوباره به همراه خواهد داشت،  همان حسی که در آغاز مهاجرت بوجود آمد.  چه فرد مهاجر باز گردد و چه باز نگردد،  اگر بتواند به شکل موفقیت آمیزی از دست دادن چهار چوب های معطوف، تعلقات شخصی، نابسامانی هویتی، تخریب معیار های فرهنگی ، گسیختگی معقولانه بودن،  دنیای اطراف، ترک زبان دوران کودکی و....غیره را پشت سر بگذارد،  و هویتی جدید برای خویش بسازد،  بدون تردید یک من نیرومند و یک ثروت عظیم به آنکه بود افزوده است.
   عکس مهاجرت انبوه جوانان شمال قاره آفریقا به اروپا،  در ابتدای دهه قرن 21 میلادی،  عکس شماره 4069.
آبی= روشنفکری و فروتنی،  زرد= خرد و هوشیاری، قرمز=  عشق و پایداری،  مشروح اینجا
    توجه:  اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.
ارگ   http://arq.ir
 
 
 
 
 
تاریخ مهاجرت در ایران
      اولین تمدن جهان هزاره اول خورشیدی ایرانی در ایران کنونی شکل گرفت که در تمدن کهن جی نوشته ام،  و طی یک هزاره با افزایش جمعیت و رشد و تکامل،  مردم این تمدن طی دو هزاره در جهان پراکنده شدند،  و تمدن و فرهنگ خود را به همه جای جهان بردند.
شوش مرکز جهان باستان
      برای بسیاری پرسش پیش آمده،  که چگونه برابر با داده های جغرافیای تاریخی،  و یا نام مکان های تاریخی،  هند و چین و آتن و یمن و غیره در جهان پراکنده شده است،  درصورتیکه اینها نام های استانها و شهرها و مکان های ایران دوران سلسله هخامنشیان بوده است.  در تاریخ نجوم در ایران،  توضیح دادم در آن دوران،  نصف النهار و مدار های کره زمین،  از شوش پایتخت ایران می گذشت،  چون در جای دیگر جهان دانش آنرا نداشتند،  همانگونه که در قرن 19 از پاریس،  و در قرن 20 از لندن گذشته و می گذرد.  این مدارها فرضی،  و برای محاسبه نجوم و جغرافیا و علوم مربوطه می باشد،  و بوسیله آن فاصله ها و غیره را اندازه گرفته و می گیرند.
      با برسی نقشه جغرافیایی،  موضوع جالبی را متوجه می شویم،  در هر راستای جغرافیایی،  استانها و شهرها و مکانها،  به اندازه مورد نیاز از مکان اصلی نام گذاری شده اند.  هر نام در جغرافیایی اصلی دوران هخامنشی را در نقشه بیابید،  و سپس آنرا امتداد دهید تا نام سرزمین جدید با همان نام را بیابید،  این کار را در نقشه یا کره با تمام نام ها انجام دادم،  و همه نتیجه ها درست درآمد،  حتا می توان مکان های نا مشخص در ایران بزرگ را تا حدود زیادی حدس زد،  البته این موضوع اول بررسی من می باشد،  بزودی درباره آن توضیحات بیشتری خواهم داد.  به این ترتیب متوجه خواهیم شد،  که در آن زمان می دانستند زمین کروی است،  و کاملاً به مدارات و فرمول های تعیین فاصله ها آشنا بودند،  و ایرانیان با کمک این علوم به کشف در دنیا می پرداختند،  و بی هدف و شانسی بمانند فرنگی ها قرن 15 و 16 دل به دریا نمی زدند.
   نقشه ایران و اطراف،  عکس شماره 4135،  همانگونه که می بینید در هر بخش از چهار سمت شوش،  مناطق به راستای خودشان منتقل و نام گذاری شده اند.  هر چه به مرکز نزدیک تر بودند،  نام مکان نزدیک تر به شوش را گرفتند،  و هر چه دور تر بودند نام مکان دور تر را گذاشتند.  در اینجا چون نقشه کوچک است،  فقط چند جا را مشخص کردم،  شما می توانید در نقشه بزرگ،  هر مکان ایرانی زمان هخامنشیان را که می دانید،  و مکان نام مشابه امروزی را بیابید.  در این نقشه،  1 = هند،  2 =  سین (چین)، 3 = یمن، 4 = آتن،  خاطر نشان نمایم،  این کار و تحقیق،  فقط در توانایی افرادی با ذهن های پویای تاریخی می باشد،  که دانش و درک درست از تاریخ ایران باستان دارند.
      بعد از تعیین مکان جدید و بازدید های میدانی کاوشگران و پیش گامان در آن دوران،  مهاجر نشین دری زبان (زبان درباری داریوشی) در آن سرزمین ها دایر می شد.  مانند شهر های:  کابل در کابلستان،  کاشغر در کاشغرستان،  مرو در خوراسان،  رم در روم (استانبول)،  و بسیاری دیگر،  که بعضی از آنها را می دانیم،  و تعداد زیادی هم در ابهام هستند،  بزودی با تحقیق های بیشتر و به مرور از آنها می نویسم.  یاد آوری نمایم این مهاجرت ها در امتداد مهاجرت های دوران پیش از ایران بوده است.  در هر صورت بگمانم،  هزاران لوح دزدیده شده از ایران،  حاوی این نکات هم می باشند،  بهمین علت آنها را نمی خوانند،  و از آنها نمی گویند،  که واقعیت های تاریخ بر ملا نشود.  ولی هنوز ما ایرانیها خیلی امکانات داریم،  که دشمنان تاریخ ایران ندارند،  مهمترین آنها جوانان باهوش متخصص در ایران است،  که دشمنان تاریخ ایران چنین موهبتی ندارند.
یونان (یونی آن) مسنی و تراوا
      در ایلیاد هومر،  از تراوا و یونان مسینی گفته شده است،  البته ایلیاد نمی تواند یک نوشته علمی باشد،  زیر پنج قرن قبل از میلاد نوشته شده،  و از وقایع صدها سال پیش از آن می باشد،  و قرنها دهان بدهان روایت گردیده،  تا به هومر رسیده بود.  در دوران باستان می دانستند هر کس شهر تروا را در اختیار داشته باشد،  گلوگاه تجارت دریایی و زمینی را در اختیار خواهد داشت،  قرنها جنگ بین مسینی ها و تراوایی ها برای گرفتن و یا نگهداری تروا در جریان بود.  تعداد زیادی باستان شناسان غربی در بدر شده،  و دنبال تروا گشته اند،  ولی آنها نتوانستند در میان ده ها مکان باستانی مورد کاوش تراوا را بیابند.  زیرا آنها نمی خواستند یا نمی توانستند درک درستی از جغرافیایی تاریخی داشته باشند،  گاهی تراوا را در ساحل غربی ترکیه گفته اند،  و گاهی در سواحل غربی سوریه و لبنان،  آنها هرگز نخواستند کمی بیاندیشند،  که یک بندر در یکی از این سواحل،  نمی توانسته موقعیت حساس و استراتژیک تجاری داشته باشد،  زیرا می توانستند در آن سواحل بنادر متعدد بسازند.
      بندر بصره در کشور عراق،  مهمترین بندر استراتژیکی تاریخی بوده است،  چه از نظر نظامی چه از نظر تجاری،  حتی در جنگ غرب با صدام حسین تکریتی،  انگلیسیها بندر بصره را محل استقرار خودشان کردند،  زیرا قرنها نیز دومین مرکز مهم  بازرگانی آنها،  یعنی شعبه دوم شرکت هند شرقی بود.  بندر بصره دروازه ورود و خروج به بین النهرین است،  و نیز در این محدوده جغرافیایی نمونه دیگری ندارد.  بنا به تحلیل کتاب اسکندر تاریخ ایرانی الکساندر یونانی نیست،  مسین یا سین در جنوب بین النهرین و در محدوده و راستای شهر های ایذه در استان خوزستان کشور ایران،  تا العماره در استان میسان کشور عراق بوده است.  اگر برابر با مقاله بالا بعنوان شوش مرکز جهان باستان،  یک خط مستقیم از شوش به استان میسان بکشید،  امتداد آن تا کشور یونان است.
4138
   نقشه مسین های یونانی و شهر تراوا،  عکس شماره 4138،  شهر بصره کنونی از نظر تاریخی و جغرافیایی،  و موقعیت تاریخی دریایی و رودخانه ها،  کاملاً مطابق تعریف تراوا در داستان هومر می باشد. همین مسین های یونانی سلاح مهم و معروف آتش یونانی را با خود به یونان و سپس به ایتالیای کنونی بردند،  و در ادامه تاریخ باعث پیروزی های نظامی برای یونان و روم در اروپا شدند.  نفت شمال خوزستان و استان میسان عراق،  از گذشته ها در سطح زمین قرار داشت،  من از تجارت آن قبل از میلاد مطالبی نیافتم،  ولی آنرا پیگیری می کنم،  مشروح در تاریخ نفت ایران.  نفتی که سلاح آتش یونانی را مشتعل می کرد،  سندی است که بوضوح می گوید،  یونانیان از استان میسان عراق،  به کشور یونان کنونی مهاجرت کرده یا مهاجرت داده شده اند.
      عزیزان حالا با دانستن جغرافیای تروا،  بروید ایلیاد را بخوانید،  و سناریوی واقعی بنویسید،  به امید روزی که آنرا یک فیلم خوب و علمی کنید.
   نقشه ای از زمین گوگل،  عکس شماره 4139،  در آن بخوبی موقعیت شهر بصره دیده می شود،  امروزه می توان با کمک گوگل ارت،  براحتی مناطق باستانی را بررسی کرد،  باید از امکانات امروزی استفاده نمود.
      تاریخ دان های غربی،  یا واقعاً ژنتیکی ساده هستند،  یا خودشان را بسادگی زده اند،  زیرا بمنظور تراوا،  که می گویند از نظر ژئوپلتیک شهر استراتژیکی و سوق الجیشی مهمی بوده است،  به نقاط کم اهمیت و آثار تاریخی باقیمانده از یک دهکده کوچک می روند،  یا دو سه خانه و کاخ باستانی را می گردند،  و می گویند شاید این تراوا باشد،  و یکی دیگر از آنها در جای دیگر می گوید،  اینجا است و آن جا نیست،  و تکرار و تکرار.  مگر اینکه ما ایرانیان ساده تر باشیم،  تا اغفال پرت و پلا های تاریخ نویسان غربی شویم
.
تصویر تمبر تاریخی کوروش بزرگ در کشور هندوستان،  عکس شماره 5750.
... ادامه دارد ...
    توجه:  اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.
ارگ   http://arq.ir
 

تاریخ مهاجرت در ایران و جهان

تاریخ مهاجرت در ایران و جهان

   پیش گفتار

      یکی از اساس تمدن،  مهاجرت است،  انسان ها می توانستند طی چند دهه در هر شرایط جغرافیایی،  به هر کجا با جغرافیایی متفاوت بروند،  و خود را با امکانات موجود هماهنگ کنند.  درصورتیکه حیوانات نمی توانستند چنین باشند،  و تغییر آب و هوایی و رژیم غذایی آنها را از بین می برد.  برای حیوانات جغرافیایی طبیعی باید در زمان طولانی تغییر می کرد،  تا توانایی زیستی بدست آورند،  مثلاً  ببر گرمسیری بنگال،  که نزدیک ژنتیکی ببر سردسیری سیبری است،  فقط با تغییر جغرافیایی توانستند در محیط خودشان ادامه حیاط دهند،  و هنوز کسی نمی داند اول کدامشان بودند.

 موج های اصلی مهاجرت

      در تاریخ های و نوشته های دانشمندان دیرینه شنا انسان Homo Sapiens خوانده ایم:  .... با وجود شدت آخرین دوران یخبندان 70 هزار سال پیش،  که باعث شده بود آب اقیانوسها 50 متر پائین بروند،  رمه هایی از انسان ماقبل تاریخ در 65 ــ 70 هزار سال پیش با عبور از باب مندب،  قاره آفریقا را ترک کنند،  و سپس 55 تا 60 هزار سال پیش از طریق تنگه هرمز وارد ایران شدند.   از این طریق در 40 هزار سال پیش رد پای خود را در شمال کشور استرالیا و در غار استخوان های کشور رومانی گذاشتند که نشان می دهد در مدت 15 تا 20 هزار سال در جهان پخش شدند.  این اولین دور مهاجرت و حرکت انسان بوده است،  هر چند که چندان مورد قبول من نیست،  ولی در هر صورت بیشترین دانشمندان مربوطه در جهان بر این عقیده هستند.

      همیشه مهاجرت انسان در جهان وجود داشته و دارد،  این ذات بشر است،  دومین دور مهاجرت اصلی انسان از 7 تا 15 هزار سال پیش بوده است.  در این دوران انسان به تمدن های دوران سنگ رسیده بود،  و خیلی موضوعات را می دانست،  ولی انسان هایی که تا این زمان در جهان پخش شده بودند،  بدلیل پراکندگی و نداشتن امکان ارتباطات با یکدیگر،  وارد تمدن سنگ نشده بودند،  زیرا در هیچ کجا اثری از سنگ برجای نگذاشته اند،  و فقط رمه های دونده بودند.  در دمین دور مهاجرت انسان متمدن شده از ایران به تمام دنیا مهرجرت کرد،  اثر این مهاجرت در همه جا باقی مانده است فقط وظیفه جوانان باخهوش متخصص ایران است که آنها را بیابند و بگویند و بنویسند.

   عکس یکی از نماد های سرخپوستان نوسانوس،  از موزه ای دور دست محلی در کشور کانادا سمت راست،  مربوط به حدود دو سه قرن پیش،  و عکس چپ یکی از نماد های گوبکلی تپه،  از منطقه باستانی گوبکلی تپه در منطقه کرد نشین کشور ترکیه،  مربوط به حدود 11 هزار سال پیش،  که بتازگی کشف شده اند،  عکس شماره 5819.

     تقریباً تمام نماد های سرخپوستان کشور کانادا،  شباهت زیادی به نماد های فوق کهن ایران دارند،  حداقل در مورد این یکی،  که یک گرگ یا شیر وارونه است،  نمی تواند اتفاقی باشد.  آثار گوبکلی تپه بدلیل سنگی بودن منطقه،  روی سنگ تراشیده شده اند،  ولی آثار سرخپوستان نوسانوس بدلیل جنگلی بودن منطقه،  روی چوب تراشیده شده اند،  و هر همه در راستای یک ستون می باشند.  لازم به یاد آوری است،  گوبکلی تپه بدلیل جنگ و خرابی تخلیه نشده است،  بلکه اهالی آنجا را در میان شن مخفی کرده و رفته اند.

کلیک کنید:  تاریخ حضور ایرانیان در قاره آمریکا

   یک تحلیل:  با شنیدن نام قبیله نوسانوس یاد اوقیانوس می افتیم،  نو= تازه+ سا= آسمان+ نوس= دوار،  نوس را در معنی اقیانوس تعریف کرده ام،  که نوسانوس در جمع می شود آسمان دوار تازه،  ولی در ترجمه انگلیسی کانادایی نوسانوس،  از قول سرخپوستان شنیده ام می شود،  در امتداد جنگل و کوه و دریا،  که با یک تحلیل ساده دیگر می شود،  جنگل و کوه و دریا در امتداد کره.  زمانی که سرخپوست نوسانوس نماد های خود،  مانند خورشید و حیوانات را در چوب می تراشید،  هیچ چیز از آثار گوبکلی تپه نمی دانست،  زیرا آن آثار هنوز کشف نشده بود،  ولی در ذات آن شخص این آثار نقش بسته بودند.

   سومین و آخرین دور مهاجرت اصلی انسان،  که به تمدن نجوم و فلز و تقویم و جغرافیا دست پیدا کرده بودند،  در هزاره های اول تا چهارم خورشیدی ایرانی اتفاق افتاد.  آنها با دانش اقدام به مهاجرت کردند،  همانگونه که در شاهنامه فردوسی آمده است،  جهان بین سه فرزند فریدون تقسیم گردید،  تور و روم و ایران،  تورها از نیمروز ایران سمت شرق رفتند،  و روم (کرد) به سمت غرب،  و ایرانی ها از جنوب و از کناره سواحل و دریاها،  در جهان پخش شدند،  و نمادها و دانش خود را بردند.  این انسان ها به هر کجا رفتند،  تمدن خود را بردند و توانستند قدرت هایی شوند،  و دیگر اجازه مهاجرت های عمده را ندهند.

      چهارمین و آخرین دور مهاجرت کلی انسان،  در نیمه دوم هزاره هفتم خورشیدی ایرانی بود،  که به قاره آمریکا رفتند،  زیرا این بخش از جهان توسط دور سوم،  کاملاً مورد مهاجرت و تمدن قرار نگرفته بود.  در مورد این مقاله کوتاه پرسش های تخصصی نمایید،  ابتدا در اینترنت به زبان انگلیسی درباره این موضوع تحقیق نمایید،  مطالب و فیلم های مربوطه را ببینید،  تا بلکه بتوان یک بخش تخصصی برای دو مورد تاریخی مهاجرت انسان،  از ایران به جهان ایجاد کرد،  دوران دوم و سوم مهاجرت کلی انسان،  و پخش شدن آن در جهان بنابه تعریف این مقاله.

   پرسش تخصصی:  آیا مردمان سغد یا سوگد،  سک یا سگ، سخا یا ساخا،  همین مردم گوبکلی تپه بوده اند،  که در ساخا استان یا سیبری جعلی تا قاره آمریکا پخش شدند؟

مهاجرت های نوین در جهان

   آسیب و زیان،  انتظار و نا امیدی

      تمام شواهد و تأثیرات حکومت جهانی چایمریکا حاکی از آن است،  که حرکت و مهاجرت های نوین افراد در قرن 21 ،  چه به شکل داوطلبانه و چه به صورت اجباری در مقیاس عظیمی صورت خواهد گرفت.  در هیچ مقطعی از تاریخ مهاجرت افراد تا این حد جهانی نبوده است،  و این حقیقت انکار ناپذیر ناشی از تفاوت های اقتصادی، اجتماعی و همچنین به دلیل سهولت و سرعت ارتباطات است.  یقینا این پدیده عواقب جدیدی بهمراه خواهد داشت،  اگر چه احساس درونی هر مهاجر همان اضطراب ها و ترس های بدوی است،  که به اشکال مختلف با توجه به تجربیات آن فرد در وی متجلی خواهد شد.  موضوع مهاجرت برای بعضی به منزله رسیدن به رویاها و برای دیگران به منزله تشویش ناشی از کابوسی هولناک می باشد.  در هر صورت مهاجرت در این عصر موضوعی است،  که از هر لحاظ جنبه های مثبت و منفی،  بسیار در خور توجه می باشد.

      در گذشته ها و طول تاریخ بشر مهاجرت های زیادی داشته است،  اما این مهاجرت ها قومی و طایفه ای بوده و کمتر انفراد و یا خانوادگی بوده.  ما در تاریخ جهان مهاجرت اقوام آریایی و ایرانی را به اروپا داشته ایم،  مانند اقوام، سلت ها و گلها،  در ابتدای قرن 20 مهاجرت های فردی ایرانی را برای کار و زندگی بهتر به قسطنطنیه و بادکوبه و در نیمه دوم قرن 20 به آلمان و بقیه اروپا و در اواخر قرن گذشته به آمریکا فراوان دیده ایم که باعث شده امروز ایران دیگری در خارج از ایران و بگستردگی جهانی شکل بگیرد.  در هر دوره در ساختارهای تاریخی اجتماع شکل و پدیده مهاجرت متفاوت بوده،  و باید به آن از درآمد و تحلیل همان بخش نگاه کرد.

      وقتی از مهاجرت های امروزی سخن می گوییم،  منظورمان انتقال افراد از یک کشور به کشور دیگری،  جهت استقرار و ریشه دواندن در آن کشور است.  این به منزله جدایی از کشور تولد است،  و همچنین تلاشی جهت پیوند و برخوردن در یک مکان غریب که در آن انسان هایی زندگی می کنند،  که با کشور تولد فرد مهاجر از هر لحاظ مچه منجمله،  آداب و رسوم، زبان و گویش، متفاوت هستند.  در هر حال تجربه ایست دردناک،  که همانند سوگواری بوده،  و نیاز به تجزیه و تحلیل دارد.  اگر چه در این سوگواری مانند دیگر سوگواری ها از دست دادن به شکل واقعی یا تجسدی وجود ندارد،  به عبارتی فرد نمرده است،  و فقط در مکان دیگری وجود دارد.  این فرد دور مانده به حیات خود ادامه می دهد،  و نمیتوان آنرا مانند یک معشوقه مرده دفن کرد.  اما به آن دسترسی نداریم و نمیدانیم آیا روزی آنرا به دست خواهیم آورد یا خیر.  بر خلاف یک سوگواری معمولی این فرد نیست که انسان را ترک می کند،  بلکه مهاجر است که وطن را ترک می کند.  این فرد از دست رفته نیست که احتمال مرگ آن وجود دارد،  بلکه مهاجر است که احتمال دارد از غم موطن فراموش شده اش از دنیا برود.

      به طور کل دو نوع مهاجرت وجود دارد:  یکی داوطلبانه و دیگری غیر داوطلبانه.  البته بعضی ها معتقدند که هیچ مهاجرتی داوطلبانه نیست،  زیرا مهاجری که محل سکونت خود را به طور دائم ترک می کنند،  و به مکان جدیدی می رود،  همواره از روی اجبار و به امید بر آورده شدن نیاز های جدی خود به ناچار این کار را انجام می دهند؛  مشکلات اقتصادی، جنگ، اپیدمی، سرکوب های سیاسی، دینی، ایدئولوژیکی، نژادی، به دلیل عشق و غیره.  در انواع مهاجرت به هر دلیلی که باشد یک وجه اشتراک وجود دارد،  و آن پشت سر گذاشتن یک روزمرگی و یک فرهنگ اصیل متعلق به یک گروه است.  زمانی که از مهاجرت سخن می گوییم آسان می توان اخراج آدم و حوا را از بهشت تجسم کرد.  افسانه آدم و حوا را می توان به عنوان اولین مهاجرت دید،  که در حقیقت سمبل تولد است.  آدم و حوا از روی وسوسه دانستن سیب را می خورند،  و خطر تنبیه شدن را به گردن می گیرند.  بهشت گمشده رابطه تنگاتنگی با آرزوی دانستن دارد،  و این همان اولین گام در مسیر رهایی از وابستگی است،  و که لازمه آن خود تامینی به معنای حقیقی آن، استقلال، در دنیایی نو توام با زایش دردیست که همراه دارد.

      راه یافتن به سرزمین موعود کاری است،  بس دشوار،  همانطور که از مهاجرت استعاره ایی حضرت موسی پیداست،  او نتوانست به این سرزمین دست پیدا کند،  و شاید نسل های بعد بتوانند سرزمین موعود را از آن خود کنند.  زمانی که ما نسبت به موضوعی آگاهی پیدا میکنیم،  دیگر راه بازگشتی وجود ندارد.  آگاهی ما را وادار به ترک سرزمین آشنای اجداد مان می کند،  و ما را به سرزمین نا شناخته ای کوچ می دهد،  سرزمینی که در آن  خطرها و نا امنی های فراوانی وجود دارد. اما در حقیقت اولین مهاجرت از رحم مادر به دنیای بیرون است که همان تولد باشد.  از این جهت همه ما روزی یک دنیای آشنا را ترک گفته ایم،  و در معرض تنهایی، طرد شدن و درد قرار گرفته ایم،  و تمام عمرمان را صرف به دست آوردن این جایگاه امن از دست رفته می کنیم.

      فروید در سال 1938 پس از حمله نازی ها مجبور به مهاجرت از اتریش به لندن شد،  و چند روز پس از رسیدن نوشت:  به احساس پیروزی که به من دست داد،  وقتی که شما را دیدم،  کمی غم اضافه کنید،  زیرا علی رغم همه چیز من،  عمیقا عاشق آن زندانی بودم،  که من را از آن آزاد کرده اند.

   عواملی که سبب یک مهاجرت تقریبأ موفقیت آمیز می شوند:

      اگر چه همه مهاجرت ها پیچیده هستند،  اما عواملی هم وجود دارند،  که باعث می شوند تا یک مهاجرت به سمت پیروزی یا شکست سوق پیدا کند.

-  اولین عامل این است که آیا تصمیم به مهاجرت اختیاری یا اجباری بوده است، (مهاجرت یا تبعید).  اگر اختیاری بوده است،  فرد در جستجوی زندگی بهتر در دنیایی بهتر در چهارچوب یک پروژه زندگی قدم برداشته است،  که نمی توانسته در کشور مبدأ به این زندگی دست یابد،  اما اگر اجباری بوده،  فرد در جهت زنده ماند و فرار از یک خطر،  بدون تصور زندگی بهتر این گام را بر می دارد.  اگر مهاجر در جستجوی وفق دادن خود با محیط جدید است،  در حالی که فرد تبعید شده در فکر بازگشت است.  فردی که مهاجرت می کند تنها باید با  درد آنچه از دست رفته بسازد،  در صورتی که در فرد تبعید شده علاوه بر این درد،  احساس گناه نسبت به آنانی که می توانند همانند او در خطر باشند،  و همچنین خشم نسبت به اجباری بودن ترک محل سکونت خود وجود دارد.

   عوامل دیگر:

   -  سن مهاجر،  برای افراد مسن وفق دادن خود با محیط جدید مشکل تر از بچه ها است،  زیرا بچه ها با والدین و یا سرپرست خود مهاجرت می کنند و قابلیت سازگاری بیشتر است.  در نوجوانان مهاجرت می تواند واقعه آسیب زایی باشد،  زیرا علاوه بر تغییرات و تحولات جسمی و درونی تحولات بیرونی نیز به آنان اضافه می شود.

   -  قابلیت تحمل جدایی ها،

   -  شدت وابستگی و علاقه به مبدأ،

   -  کسانی که در مقصد با آنان آشنا می شوند،

   -  آیا مهاجرت انفرادی و یا گروهی بوده است،

   -  انتقال دائم یا موقت،

   -  فرصت برنامه ریزی مهاجرت یا عدم آن،  مهاجر به یک مدت زمانی بین اتخاذ تصمیم و اجرای آن نیاز دارد و از جهت تماس و ارتباط با افرادی است،  که آنان را ترک خواهد گفت تا از آنان خداحافظی کند و خود را در محیطی دیگر با یک زندگی نوین تصور کند.  برای فرد تبعیدی این فرصت ها وجود ندارند.

   -  مشخصات و نزدیکی محل مهاجرت،

   -  احتمال و امکان بازگشت یا عدم آن،

      علاوه بر این عوامل که از اهمیت خاصی در سوگواری مهاجرت برخوردار می باشند مهاجران با یک سری موقعیت های مشترک روبرو می شوند:

    1 -  نقطه عطف بیرونی از بین می رود،  و تاثیر عمیقی روی شخص می گذارد،  زیرا آداب روزمره و نیمه خودکار جای خود را به شک و تردید و تصمیمات جدید و نوآموزی می دهند.

    2-  یک تضاد بین وفق دادن و مقاومت در برابر مکان جدید پدیدار می گردد.  از طرفی مهاجر خواستار سازگاری با محیط جدید است،  و از طرفی احساس می کند که اگر با محیط جدید آمیخته شود،  اصالت و هویت خود را از دست می دهد در نتیجه به جای ادغام فرهنگ نوین و فرهنگ کهن خویش آنها را در قبال یکدیگر مهار می کند،  و از ترس از دست دادن فرهنگ کهن آن دو را به شکل مجزا در درون خویش نگاه می دارد.

    3-  تجربه معمول دیگر انواع اضطراب هایی هستند،  که توسط فرد مهاجر تجربه می شوند.

   -  اضطراب مبهوت کننده به دلیل عدم توانایی تمایز نوین از کهن.  فرد از خود می پرسد:  آیا از اینجا است؟  یا از آنجا؟ این را در اینجا یا آنجا انجام داده است.  یک حس شکست در تمایز بین نوین و کهن وجود دارد.

   -  اضطراب تعقیب و آزار زمانی که فرهنگ نوین تهدید آمیز تلقی شود.

   -  اضطراب افسردگی ناشی از غم از دست دادن بخشی از خود و اشیا از دست رفته که باز نخواهند گشت.

    4 -  بعضی از مکانیزم های دفاعی خاص افرادی هستند که مهاجرت می کنند:

  -  نفی و انکار؛  فرد سعی می کند به خود بقبولاند،  که چیزی را از دست نداده،  و این بهترین است که انجام داده،  زیرا نمی خواهد رنج زیادی ببرد.

  -  سرکوبی و فراموشی وقایع و افرادی که از دنیای کهن بوده اند،  و از آگاهی دور نگاه داشته می شوند، انگار که فراموش شده اند.  اما انکار سرپوشی است،  برای درد و منشأ ترس از اینکه توسط عزیزانی که در محیط قدیمی ماندند فراموش شویم،  و همچنین ترس از دست دادن عشق و علاقه این عزیزان و دلهره اینکه کس دیگری جایمان را بگیرد.

  -  گسستگی؛  اغلب اتفاق می افتد،  که یکی از دو مکان خوب و دیگری بد تلقی می شود،  محیط جدید ایده آلیزه ( آرمانی ) شده و قدیمی بدنام می شود.  سرزمین موعود به عنوان سرزمین شیر و عسل دیده میشود تا بلکه اضطراب و درد آنچه از دست رفته انکار گردد،  و بدین وسیله قابلیت ترک آن بوجود آید و یا درست برعکس؛  محیط قدیمی آرمانی میشود،  و محیط نوین بدنام میگردد،  تا ریشه ها ترک نشوند و بدین شکل ارتباط با سرزمین اصلی حفظ شود.  در نهایت گسستگی در هر شکل که باشد ابهام را دور نگاه می دارد،  و سبب جدایی قدیم از جدید میشود تا در اوایل جدایی این موضوع قابل تحمل باشد.

  -  آرمانی ساختن سرزمین از دست رفته و موعود پدیده متداول است که به گفته فروید می توان آنرا با عاشق شدن زوج توضیح داد. شی در حکم یک آرمان در مقایسه با "من" فقیر و ناراضی قرار می گیرد که در جستجوی کمال خویش در شی میباشد.در نتیجه در همان زمان که "من" شی را بزرگ می کند خود کوچک و تحقیر میشود و فرد عاشق زیر نفوذ این شی هپنوتیزم شده و خوبی و بدی آنرا نمی بیند.

کافکا در رمان " آمریکا" داستان جوانی به نام کارل را میگوید،  که به نیویورک مهاجرت میکند و در صندوقی تمام متعلقات خویش را حمل میکند،  و با دقت از تمام آنها در طول سفر مواظبت میکند،  اما زمانی که کشتی به مجسمه آزادی نزدیک میشود،  آنقدر تحت تأثیر این مجسمه قرار میگیرد،  که هپنوتیزم شده و تمامی متعلقات وی به سرقت میرود.  این میتواند حکم بزرگ نمودن شی و کوچک شمردن "من" باشد،  اما تفسیر دیگری نیز میتواند وجود داشته باشد،  و آن به این معنا است که کارل می خواسته بدون هیچ خاطره ای از آنچه در گذشته داشته،  و به آن عشق می ورزیده وارد زندگی جدیدش گردد.  ورود به این زندگی جدید بدون نوستالژی در حقیقت انکار از دست دادن آن است،  و به منزله آزادی است که سمبل آن در داستان مجسمه آزادی بیان میشود، -  آزادی از تاریخ و گذشته جهت شروع یک زندگی جدید-،  انگار یک زندگی بدون تاریخ و گذشته امکانپذیر باشد.

    7 -  از دیگر تجربیات مهاجرین تغییر ماهیت است: -  فردی که مهاجرت میکند،  ساختار روانش دچار تخریب می شود،  به شکلی که قابلیت حس "خود بودن" را در وی متحرک میسازد.  او حس می کند که تغییر کرده است و برای شناختن خودش دچار مشکل میگردد،  و یا آنطور که خود را میدید دیگر حس نمیکند.  و در روابط جدید احساس غریبی به وی دست میدهد.  او از خود می پرسد:  آیا من همان هستم که آنجا بودم؟  و الان اینجا هستم؟  من اینجا کی هستم؟ آنجا که بودم که بودم؟  آیا دیگران من را آنطور که فکر میکنم هستم می بینند؟  انگار فاصله ای بین آنکه بود و آنکه هست پدیدار شده باشد،  که سبب تخیل تولد مجدد می شود.

    8-  حسرت گذشته، (نوستالژی):  همانطور که لذت بخش است دردناک نیز هست.  مهاجرت یعنی ترک سرزمین مادری،  مکانی که سرگذشت ما در آن وجود دارد.  سرزمینی که شاهد تولد و رشد ما بود مکانی که شخصیت مان در آن شکل گرفت،  ترک چنین سرزمینی به منزله ترک مادر است،  و بازگشت به دوران یک کودک بی دفاع در جستجوی کسی که ما را بپذیرد و از ما مواظبت کند،  راهنمایی مان کند و مراقب ما باشد.  در حقیقت شخص دچار یک وا پس روی می شود،  مشابه کودکی که بو، رنگ، شکل و لغات جدیدی را کشف خواهد کرد.  بدین شکل با مهاجرت، سرزمین مادری با سرزمین نامادری جایگزین میگردد،  و این سرزمین نامادری می تواند خوب باشد،  یعنی،  تغذیه کند، بپرورند، مراقبت و حمایت کند،  و با آغوش باز مهاجر را بپذیرد.  یا برعکس،  نا مادری باشد که مهاجر را آزار و اذیت کند،  محروم سازد و برادران جدید وی را به برادران  نا تنی خشن مبدل سازد.

    9-  حس تعلق نیز با مهاجرت آسیب می بیند،  احساس تعلق به محیط جدید برای مهاجر وجود ندارد،  زیرا ریشه های وی از سرزمین مادری بریده شده اند،  و در هوا قرار دارند.  این ریشه ها می بایستی با گذشت زمان در محیط جدید جای باز کرده و با نفوذ مهاجر در سازمان های فرهنگی، اجتماعی و زبان محیط جدید جای خود را استحکام بخشند.

   10-  تنهایی نیز حظور خود را تحمیل می کند،  کریستفا میگوید:  غریبه با تنهایی عشق بازی می کند.  میگویند که رفتن کمی مردن است،  و مردن کمی آسانتر می شود،  زمانی که انسان این قابلیت را در خود بوجود می آورد که تنها بماند.  همانطور که وینی کت می گوید:  یکی از نشانه های بلوغ قابلیت تنها ماندن است.  حس محرومیت نیز مجددا در مهاجر زنده می شود.

    11-  زبان،  دوران کودکی که ارتباط شفاهی و غیر لفظی اولین روابط با دیگری بود،  با مادر بود،  تا اندازه ای به واسطه مهاجرت از بین میرود.  اگر چه مهاجر زبان جدید را فرا میگیرد،  اما در اکثریت مواقع حداقل با لهجه صحبت خواهد کرد،  و یک مهاجر هر زمان سخنی به لب بیاورد همیشه محکوم به بیگانه بودن است.

از عهده بر آمدن زبانها چه زبان مادری و چه زبان دوم مقیاسی است،  برای درجه هویت و وفق با محیط جدید.

    12-  اماکن محیط مبدأ اهمیت ویژه ای به خود میگیرند،  و منشأ دلتنگی می شوند،  همچنین آب و هوا،  بوی خاطره انگیز می شوند.

   13-  آداب و رسوم مکان مبدأ برای مهاجر اهمیت خاص پیدا میکنند،  اگر چه وی زمانی که آنجا زندگی می کرد،  در قید و بند این آداب و رسوم نبود.

   14-  اشیا برای مهاجر از اهمیت خاصی برخور دارند،  زیرا افراد و مکان ها تغییر می کنند،  اما اشیا ثابت می مانند.  مهاجر اشیا خاص را با خود به محیط مهاجرت می آورد،  اشیایی که رابط بین محیط مبدأ و محیط نو هستند،  و یاد آور زندگانی که در محیط مبدأ جریان داشت.  به همین جهت بعضی از غذاها گل ها و یا سمبل ها برای مهاجر ارزش خاصی پیدا می کنند.  سلمان اختر، (2005)،  اهمیت خاص اشیا از دست رفته غیر انسانی را،  در رابطه با حس امنیت درونی و مشکلات سازگاری،  و اضطراب حاصله از آن خاطر نشان می سازد.  

   الف/  جدایی از محیط زیست آشنا،  حس عدم تعلق به مکان جدید را در مهاجر بوجود می آورد.

   ب/  از دست دادن اشیا شخصی با اهمیت.

   پ/  تغییر در روابط بین انسان و جانوران.

   ت/  آشنایی با ابزار های جدید زندگی.

      تا اینجا تجربیات معمولی و متداول کسانی که مهاجرت می کنند را دیدیم،  اما کسانی که پشت سر می مانند نیز به واسطه خلع ایجاد شده،  با رفتن مهاجر گریبانگیر عواقبی می شوند.  همانگونه که شخص مهاجر به دلیل آنچه که از دست داده،  دچار درد و رنج می شود،  و احساس گناه می کند،  که عزیزان خود را ترک گفته است، آنانی که باز می مانند نیز دچار سوگواری می شوند،  و رنج ترک شدن بخشی از آن است.  کسی که می رود از دست دادن آزارش می دهد،  و کسی که می ماند ممکن است نسبت به دیگری حسادت کند،  و درباره زندگی جدید او خیال پردازی کرده،  و حس کند که دیگر زندگی کردن برای خودش میسر نیست.

      اگر مهاجر حس کند که ریشه کن شده است،  آنکس که باقی می ماند حس می کند،  که در رکود به سر می برد و ریشه هایش در زمین گیر کرده اند،  و دسترسی به آزادی و تجارب جدید ندارد.  همچنین برای فرد باز مانده یک بازنگری جهت سازگاری با محیط خود،  بدون حضور عزیز مهاجر لازم است.  آنانی که مهاجر را می پذیرند،  نیز تحت تاثیر قرار می گیرند،  از طرفی ممکن است هیجان زده شوند،  به امید اینکه ایده های جدیدی را دریافت خواهند کرد،  و از طرفی هویت جدید مهاجر ممکن است،  حس خطر و مزاحمت درشان بو جود آورد.

   در خاتمه چند سطری راجع به بازگشت

      از آنجایی که با مهاجرت شی یعنی همان ابژکت نمرده است،  و فقط در مکان دیگری وجود دارد،  فرد مهاجر آرزو دارد همانطور که روزی آن را ترک گفت،  روزی دوباره این شی را ببیند.  سرانجام زمانی که به شی باز می گردد، او تغییر کرده است و ممکن است آن را نشناسد.  تا زمانی که بازگشتی در میان نباشد فرد مهاجر تصور می کند،  که همه چیز به همان منوال که آنان را ترک گفت باقی مانده اند.  اما زمانی که باز گشت دیگر آنرا برای همیشه از دست داده است.

     خیابانها تغییر شکل می دهند، مغازه ها، انسان هایی که در آنها بودند،  همگی تغییر می کنند.  شی ( ابژکت) نمرده بود،  و به همین دلیل تغییر کرد و الان هم آشنا به نظر می رسد و هم غریب.  اگر مهاجر بتواند بر این سوگواری غلبه کند و آنرا هضم کند،  خواهد دید که ریشه هایش در مکان جدید شروع به رشد می کنند.  فردی که مهاجرت می کند،  همیشه مهاجر خواهد بود،  او هیچوقت به طور کامل به دنیای جدیدش تعلق نخواهد داشت،  و به همین شکل هرگز تعلق خود را به دنیای کهن خود،  به آن شکلی که وجود داشت دوباره به دست نخواهد آورد.  او تجاربی را از دست داده که اگر در محیط قدیمی به زندگانی ادامه می داد،  آنها را کسب می کرد و تجاربی را در زندگی جدیدش به دست آورده است،  که اگر مهاجرت نمی کرد آنها را به دست نمی آورد.

     بازگشت به وطن در حقیقت یک مهاجرت دوباره است،  و ترک سرزمین منتخب که نسبت به آن علاقه ای وجود دارد،  و این رهایی حس حسرت گذشته را دوباره به همراه خواهد داشت،  همان حسی که در آغاز مهاجرت بوجود آمد.  چه فرد مهاجر باز گردد و چه باز نگردد،  اگر بتواند به شکل موفقیت آمیزی از دست دادن چهار چوب های معطوف، تعلقات شخصی، نابسامانی هویتی، تخریب معیار های فرهنگی ، گسیختگی معقولانه بودن،  دنیای اطراف، ترک زبان دوران کودکی و....غیره را پشت سر بگذارد،  و هویتی جدید برای خویش بسازد،  بدون تردید یک من نیرومند و یک ثروت عظیم به آنکه بود افزوده است.

   عکس مهاجرت انبوه جوانان شمال قاره آفریقا به اروپا،  در ابتدای دهه قرن 21 میلادی،  عکس شماره 4069.

 کلیک کنید:  تاریخ مسافرت در ایران

کلیک کنید:  تاریخ جهت یابی در ایران

کلیک کنید:  نام شهرها و روستا های ایران

آبی= روشنفکری و فروتنی،  زرد= خرد و هوشیاری، قرمز=  عشق و پایداری،  مشروح اینجا

    توجه:  اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.

ارگ   http://arq.ir

 

کلیک کنید:  تماس و نظر